Touba Libre 02

Έντυπο δρόμου για την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη και την αντίσταση στην Τούμπα και σε όλες τις γειτονιές.

Touba Libre!

Ελεύθερη Τούμπα!

Μην ανησυχείτε, η σχέση που έχουμε με το γνωστό τουμπιότικο κοκτέιλ δεν είναι αυτό που μας χαρακτηρίζει. Αυτή η προσπάθεια, το έντυπο δηλαδή που κρατάτε στα χέρια σας, επιθυμεί να σταθεί πάνω στο ζήτημα της ελευθερίας, να διερευνήσει το περιεχόμενο και τις εκφράσεις της. Επιθυμούμε σε αυτό εδώ το μικρό κομματάκι του πλανήτη με τους άχαρους δρόμους, τις λιγοστές πλατείες και τα αντιαισθητικά κτήρια να χαράξουμε πορείες απελευθέρωσης και έμπνευσης.

Να επαναφέρουμε στις συζητήσεις μεταξύ μας λέξεις όπως η αλληλεγγύη, ο αγώνας, η αυτοοργάνωση, η αντίσταση. Τέλος πάντων να διερευνήσουμε τις δυνατότητες μας -και ίσως τις αδυναμίες μας- να σταθούμε ενάντια στον κόσμο της εξουσία και στις εκφάνσεις του. Την εκμετάλλευση, το ρατσισμό και το εθνικισμό, το σεξισμό και φυσικά τον κρατικό ολοκληρωτισμό όπως γίνεται αντιληπτός σήμερα με την ένταση της καταστολής τόσο απέναντι σε όσους και όσες αγωνίζονται όσο και απέναντι σε κοινωνικές ομάδες όπως οι μετανάστες.

Τα τελευταία δυο χρόνια, με αφετηρία την εξέγερση του Δεκέμβρη και εν μέσω μιας γενικευμένης επίθεσης στην κοινωνία λόγω της κρίσης, η δυσπιστία απέναντι στο κράτος, τους θεσμούς και τα πολιτικά κόμματα έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις. Ως εδώ καλά. Ο κόσμος σιχτιρίζει, ζητάει να τιμωρηθούν οι ένοχοι, κατεβαίνει και σε καμιά διαδήλωση, αναγνωρίζει πως όλο το πολιτικό σύστημα έχει ξεφτιλίσει κάθε είδους «κοινωνικού» συμβολαίου και ανθρώπινης νοημοσύνης. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Πολλοί καναπέδες ταρακουνήθηκαν, πολλές αρνητικές σκέψεις εκφράστηκαν, πολλές αναρωτήθηκαν «ωραία αυτοί κάνουν ό,τι θέλουν, μας κλέβουν, μας υποτιμάνε, μας ξεφτιλίζουν, μας κοροϊδεύουν… Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε για να τελειώνουμε με αυτή τη σαπίλα;» Δύσκολες οι εύκολες απαντήσεις.

Αυτό που τελικά αναζητούμε είναι η γνωριμία με όσους και όσες επιθυμούν να «κάνουν κάτι». Να κάνουν κάτι μαζί με άλλους, με αυτούς και αυτές που μοιράζονται την ίδια αγανάκτηση. Να κάνουν κάτι χωρίς τα κόμματα, χωρίς τα πουλημένα συνδικάτα, χωρίς τους πεφωτισμένους λαϊκιστές ηγέτες. Αν μπορούμε να κάνουμε κάτι για αρχή, είναι να τους βάλουμε όλους αυτούς στο χρονοντούλαπο της ιστορία και να αρχίσουμε να αποφασίζουμε εμείς για εμάς, να δρούμε για τις ανάγκες μας, να παίρνουμε αυτά που μας ανήκουν πίσω, να κάνουμε πράξη την αλληλεγγύη, να στεκόμαστε εμπόδιο σε κάθε περαιτέρω υποτίμηση της ζωής μας αλλά και των γύρω μας. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ. Ας κάνει ο καθένας και η καθεμία κάτι εκεί που μπορεί: στη δουλειά του με τους/τις συναδέλφους, στο σχολείο με του/τις συμμαθητές/τριες του, στη σχολή με τους συμφοιτητές/τριες, στην πολυκατοικία με αυτούς που μπορεί να βγάλει άκρη, στη γειτονιά με αυτούς και αυτές που μοιράζονται την ίδια επιθυμία να αντισταθούν.

Εδώ και εξίμιση χρόνια αφετηρία για τις δικές μας διαδρομές υπήρξε η κατάληψη Φάμπρικα ΥΦΑΝΕΤ. Ένα εργοστάσιο που στα χρόνια λειτουργίας του, ως τα μέσα της δεκαετία του ’60, σημαδεύτηκε από μεγάλους εργατικούς αγώνες, που στην δεκαετία του ’80 και ’90 εγκαταλείφθηκε ώστε το 2004 να ξανανοίξει τις πύλες του αυτή τη φορά ως κατάληψη-κοινωνικό κέντρο αντιεξουσιαστών-αναρχικών. Όλα αυτά τα χρόνια εκατοντάδες άνθρωποι διασταυρώθηκαν σε αυτό το χώρο και πολλοί/ες έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην υπόθεση της ελευθερίας. Το βασικό, όμως, διακύβευμα που για μας παραμένει κομβικό, είναι το πώς το ζήτημα της κοινωνικής επανάστασης θα πάψει να αποτελεί υπόθεση κάποιων μειοψηφιών. Οι καιροί δείχνουν πως το έδαφος είναι πρόσφορο ώστε σιγά σιγά να αρχίσει να γίνεται υπόθεση όλων των καταπιεσμένων. Οι σελίδες του Touba Libre ελπίζουμε να βοηθήσουν με τον τρόπο τους σε αυτή την κατεύθυνση.

ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!

pdf: Touba Libre 02

blog: τεύχος 02 | Touba Libre