Μια σύντομη περίληψη των παγκόσμιων αγώνων κατά τη διάρκεια του COVID-19

συντάκτης Φάμπρικα Υφανέτ · 28 Απριλίου 2020

Από Angry Workers of the World
Πρώτα απ ‘όλα, πρέπει να παραδεχτούμε τον πολύ τυχαίο χαρακτήρα αυτής της περίληψης, καθώς το πλήθος απεργιών, εξεγέρσεων και διαδηλώσεων ήταν τεράστιο. Αντί να προσποιούμαστε ότι παρουσιάζουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα, θέλουμε να επισημάνουμε μερικά σημεία, αποτυπωμένα σε ορισμένα παραδείγματα. Καλούμε συντρόφισσες και συντρόφους απο όλο τον κόσμο να συμμετάσχουν στη συλλογική μας προσπάθεια να μοιραστούμε πληροφορίες σχετικά με αυτούς τους αγώνες πέρα από τους τίτλους ειδήσσεων, προκειμένου να μπορούμε να παρέμβουμε

1) Η άρχουσα τάξη ξέρει τι διακυβεύεται

Σε άρθρο του Bloomberg, ένας σχολιαστής ισχυρίζεται ότι στην τρέχουσα περίοδο κορύφωσης της πανδημίας του Covid-19, μπορεί να υπάρξει μια προσωρινή χαλάρωση των διαδηλώσεων σε περιοχές που έχουν δει έντονα κινήματα διαμαρτυρίας (Σουδάν, Χιλή, Ιράκ κ.λπ.). Μετά από αυτήν την ηρεμία, ο οικονομικός αντίκτυπος της πανδημίας, ο οποίος, σύμφωνα με τη ΔΟΕ, θα οδηγήσει σε σοβαρές περικοπές στο εισόδημα 1,25 δισεκατομμυρίων ανθρώπων, θα εντείνει και θα διαδώσει αυτές τις ταξικές κινήσεις. ¹

Μπορούμε να δούμε μια αργή μετατόπιση στην αντίδραση του κράτους από τον «περιορισμό του κορονοϊού» στον «περιορισμό των ταραχών», όπως όταν το Ιταλικό κράτος έστειλε στρατεύματα στα νότια της χώρας φοβούμενο τις μαζικές λεηλασίες ² ή το κράτος της Πορτογαλίας που απαγόρευσε τις απεργίες ως μέρος των έκτακτων μέτρων ³. Στη Γαλλία και στη Γερμανία, τα κράτη άλλαξαν τους νομικούς κανονισμούς επιτρέποντας την παράταση της εβδομαδιαίας εργασίας, στους λεγόμενους κλάδους-κλειδιά, από 48 σε 60 ώρες. Στη Βραζιλία, το κράτος επιτρέπει στις εταιρείες να μειώσουν τις ώρες εργασίας και τους μισθούς κατά 50% ⁴. Σε βασικούς κλάδους όπως η γεωργία, το κράτος αναλαμβάνει τη διαχείριση εφοδιασμού και την κοινωνική καραντίνα του εργατικού δυναμικού, με την πρόσληψη επιπλέον εποχιακών μεταναστών εργαζομένων, όπως στην περίπτωση της Γερμανίας και της Ιταλίας ⁵, εξετάζοντας την πρόσληψη φοιτητών και απολυμένων εργαζομένων στο Ηνωμένο Βασίλειο ⁶, και συζητώντας για εγκεκριμένες από το κράτος περικοπές στους μισθούς στις ΗΠΑ ⁷. Τα κρατικά μέτρα και η αντίδραση των αφεντικών έχουν ήδη οδηγήσει σε αύξηση των συγκρούσεων με τους εργαζόμενους στη γεωργία, όπως στην Ιταλία και την Ισπανία ⁸.

2) Οι απεργίες των βιομηχανικών εργατών βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των συλλογικών αντιδράσεων της εργατικής τάξης στον Covid-19

Η πιο κρίσιμη αποκάλυψη της κρίσης του COVID-19 είναι το γεγονός ότι δεν ζούμε σε μια «μεταβιομηχανική» κοινωνία, που κυριαρχείται από την «άυλη εργασία» και ότι οι απεργίες ως συλλογικό όπλο των εργαζομένων δεν είναι απομεινάρι του παρελθόντος . Οι περισσότερες από τις συλλογικές αντιδράσεις των εργαζομένων στην κρίση ήταν απεργίες κυρίως εργαζομένων χειρωνακτικών δουλειών στις ουσιώδεις βιομηχανίες. Αρχικά, αυτές οι απεργίες αφορούσαν κυρίως την έλλειψη υγείας και ασφάλειας.

Τις τελευταίες δύο εβδομάδες, έχουμε δει απεργίες εργατών σε εργοστάσια στερεών και υγρών αποβλήτων στη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ ⁹, στάσεις εργασίας στην εταιρία Royal Mail στο Ηνωμένο Βασίλειο ¹⁰, απεργίες περισσότερων από 10.000 οικοδόμων στις ΗΠΑ ¹¹, απεργίες σε εγκαταστάσεις πακεταριστικής εταιρίας στη Γαλλία ¹², εργαζομένων σε σούπερ μάρκετ στη Βραζιλία και τις ΗΠΑ ¹³, υπαλληλους της Άμαζον στις ΗΠΑ, και στη συνέχεια στη Γαλλία και την Ισπανία ¹⁴, εργαζομένων αυτοκινητοβιομηχανιών που δουλεύουν σε αλυσίδες εφοδιασμού στις ΗΠΑ ¹⁵, εργαζομένων στην επεξεργασία τροφίμων καθώς και σε αλυσίδες γρήγορης εστίασης στις ΗΠΑ όπως επίσης και απεργίες εργατών/μαζικές αναρρωτικές άδειες στο Ηνωμένο Βασίλειο ¹⁶. Στο επίκεντρο αυτών των απεργιών βρίσκονταν οι εργαζόμενες στην υγεία, που απήργησαν σε ΗΠΑ, Ινδία, Πακιστάν, Ρωσία και Ελλάδα ¹⁷. Αυτές οι απεργίες λαμβάνουν χώρα παράλληλα με ένα ηδη υψηλό ποσοστό απουσιών/κοπάνων από τους εργασιακούς χώρους, όπως για παράδειγμα στη Γερμανία, στον τομέα καθαρισμού και στον τομέα επεξεργασίας τροφίμων στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου έχουν αναφερθεί ποσοστά ασθένειας έως και 40%.

3) Ορισμένες από τις απεργίες μετατοπίστηκαν από αντιδράσεις σε μεμονωμένες εταιρείες, σε κοινές εταιρικές ενέργειες, ανεξάρτητα από τον συνδικαλιστικό μηχανισμό

Εδώ τα κύρια παραδείγματα είναι οι απεργίες στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας στο Μεξικό, οι οποίες σημειώθηκαν σε μαζική κλίμακα ¹⁸ καθώς επίσης και η εξάπλωση των απεργιών σε τηλεφωνικά κέντρα στη Βραζιλία ¹⁹. Υπήρξαν επίσης μικρότερες «αυθόρμητες» απεργίες, όπως στην περίπτωση των εργαζομένων δύο ανεξάρτητων μεταξύ τους εταιριών στο Ιλινόις, στις ΗΠΑ, όπου εργαζόμενοι αποχώρησαν ²⁰. Αυτή η οργανική εξάπλωση των απεργιών θα δημιουργήσει σημαντικούς δεσμούς για τις προσεχείς συγκρούσεις.

4) Ορισμένες από τις απεργίες υπερβαίνουν την αρχική και άμεση απαίτηση για υγεία και ασφάλεια και θέτουνε το ζήτημα του ευρύτερου ελέγχου

Στο Σικάγο των ΗΠΑ, οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου διαμαρτυρήθηκαν ενάντια στην προγραμματισμένη απόφαση της διοίκησης να κλείσει ένα τμήμα έκτακτης ανάγκης σε μια φτωχότερη περιοχή της πόλης, μια ανησυχητική απόφαση δεδομένου ότι τα περισσότερα θύματα του COVID-19 στις ΗΠΑ είναι φτωχοί έγχρωμοι της εργατικής τάξης ²¹. Στο Σικάγο, νοσηλεύτριες αρνήθηκαν να εργαστούν, ζητώντας από τη διοίκηση να προσλάβει περισσότερους εργαζόμενους ²². Νωρίτερα την ίδια περίοδο, εργάτες της General Electrics στις ΗΠΑ, οι οποίοι συνήθως παράγουν κινητήρες τζετ, διαδηλώσαν και απαίτησαν να αλλάξει η παραγωγή σε ιατρικό εξοπλισμό ²³.Στη Μασσαλία της Γαλλίας, εργαζόμενοι των McDonalds μετέτρεψαν το εστιατόριο γρήγορου φαγητού σε κόμβο διανομής τροφίμων για την τοπική εργατική περιοχή ²⁴. Αυτές είναι πραγματικές εμπειρίες όπου οι εργαζόμενοι αμφισβητούν τις συνήθεις και τις πιο θεμελιώδεις δομές ισχύος. Η «επιστροφή στη δουλειά» θα είναι το επόμενο σημείο της διαμάχης και μπορούμε ήδη να δούμε πώς τα αφεντικά και τα συνδικάτα προσπαθούν να διαχειριστούν αυτό το ζήτημα που είναι επιρρεπές σε συγκρούσεις, π.χ. στην περίπτωση της συμφωνίας μεταξύ της FIAT και των συνδικάτων στην Ιταλία ²⁵.

5) Ορισμένες από τις απεργίες έγιναν σε ένα ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον το οποίο βάζει σε κίνδυνο τη σταθερότητα του πολιτικου καθεστώτος

Ως προς αυτό, έχουμε δει απεργίες στον τομέα της εξόρυξης στο Ιράν ²⁶, απεργίες εργαζομένων κλωστοϋφαντουργίας στην Μιανμάρ ²⁷ και εργαζομένων κλωστοϋφαντουργίας και ηλεκτρονικής στην Τουρκία (οι οποίοι επίσης πλάκωσαν στο ξύλο τα αφεντικά τους) ²⁸. Δεν είναι απίθανο ότι η οικονομική ύφεση λόγω του COVID-19, σε συνδυασμό με τέτοιες απεργίες, θα εξοντώσει τα καθεστώτα που έχουν υποστεί πρόσφατα χτυπήματα.

6) Οι απεργίες μετατοπίζονται όλο και περισσότερο από το ζήτημα της «υγείας και της ασφάλειας» στο ζήτημα των μισθών

Υπάρχουν ειδήσεις ότι πολλές εταιρείες δεν μπορούν να πληρώσουν τους πλήρεις μισθούς των εργαζομένων τους και ότι, για παράδειγμα, το 30% των εργατών στις ΗΠΑ και τον Καναδά έχουν μείνει πίσω σε ότι αφορά το νοίκι ²⁹. Το ζήτημα των μισθών και των ανεξόφλητων χρεών καθίσταται πιο κεντρικό τις επόμενες εβδομάδες. Μπορούμε να πάρουμε μια ιδέα από τις πρόσφατες απεργίες λιμενεργατών στην Κίνα ³⁰ και εργαζομένων εργοστασίων στην Αργεντινή ³¹. Τα «μέσα παραγωγής» της εταιρείας θα γίνουν το κύριο συλλογικό περιουσιακό εργαλείο των εργαζομένων προκειμένου να εφαρμοστούν οι πληρωμές μισθών, ίσως συμπεριλαμβανομένων των εργαζομένων που ενδέχεται να μην απασχολούνται άμεσα από την εταιρεία. Εδώ θα εστιάσουμε από τη μία στους μισθούς, και από την άλλη θα επικεντρωθούμε στο ζήτημα της στέγασης, καθώς βλέπουμε μια αύξηση στον αριθμό των καταλήψεων, π.χ. στην περίπτωση της Santa Cruz ³² και αυτή των οικιακών υπαλλήλων στο Δελχί ³³, οι οποίοι καταλαμβάνουν τα άδεια διαμερίσματα των αφεντικών τους.

7) Οι εργαζόμενοι στον ανεπίσημο οικονομικό τομέα αντιμετωπίζουν το «καθεστώς εγκλεισμού» και το κράτος-μαφία επεμβαίνει

Μπορούμε να δούμε εναν διαχωρισμό να κάνει την εμφάνισή του, διαχωρισμό ως προς τη μορφή και τον στόχο των αγώνων, ανάλογα με το αν οι εργαζόμενοι δουλεύουν με συμβόλαια ή εργάζονται στην ανεπίσημη οικονομία, όπως στις υπαίθριες αγορές ή τις μικρές επιχειρήσεις. Στην τελευταία περίπτωση, το κράτος και η αστυνομία που επιβάλλουν το κλείδωμα γίνονται στόχοι, καθώς το «κλείδωμα» σημαίνει ότι δεν υπάρχει εισόδημα για αυτούς τους εργαζόμενους. Έχουμε δει ταραχές εργαζόμενων μεταναστών στη Σουράτ της Ινδίας ³⁴, προλεταριακή νεολαία στο Ιράκ ³⁵, και διαμαρτυρίες των εργαζομένων σε πάγκους λαϊκής αγοράς στην Κένυα ³⁶. Η αστυνομική βία κατά των περιθωριακών εργαζομένων έχει επίσης αυξηθεί στις δυτικές χώρες,για παράδειγμα η δολοφονία νεαρών προλετάριων από αστυνομικές δυνάμεις στο Beziers της Γαλλίας ³⁷, και στο Anderlecht του Βελγίου ³⁸, προκαλώντας ταραχές στην τελευταία περίπτωση. Ως αποτέλεσμα, προκύπτει ένας καταμερισμός εργασίας μεταξύ της επίσημης κρατικής δύναμης, η οποία στοχεύει γενικά στον «νόμο και στην τάξη» και στο κράτος-μαφία, το οποίο αναλαμβάνει βασικές λειτουργίες πρόνοιας και προσπαθεί να επεκτείνει την επιρροή του στα κατώτερα στρώματα της εργατικής τάξης, όπως στην Ιταλία και το Μεξικό ³⁹. Αυτό είχε σαν συνέπεια «λεηλασίες» και συλλογικές μειώσεις τιμών, όπως πχ στην Ονδούρα ⁴⁰, οι οποίες όμως δεν αποτελούν επαρκή απάντηση στην έλλειψη τροφίμων σε συνδυασμό με την κρατική βία. Ωστόσο, το πρόσφατο κύμα ανταρσιών στις φυλακές, στις ΗΠΑ, την Αργεντινή, το Λίβανο, το Ιράν, το Μεξικό και τη Ρωσία, δείχνει ότι το κατασταλτικό χέρι του συστήματος είναι εύθραυστο ⁴¹.

8) Χρειαζόμαστε μια συζήτηση σχετικά με τη στρατηγική της εργατικής τάξης υπό τις τρέχουσες συνθήκες

Οι AngryWorkers, ως πολιτική συλλογικότητα, ενθαρρύνουμε μια συλλογική συζήτηση σχετικά με την «επαναστατική στρατηγική», που θίγει τα κύρια ερωτήματα που έθεσαν οι τρέχοντες αγώνες:

• Πώς μπορούν οι αγώνες εντός των ουσιωδών τομέων να επεκτείνουν το πεδίο δράσης τους στις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού των οποίων αποτελούν μέρος;
• Πώς μπορούν οι αγώνες στους ουσιώδεις τομείς να ανταποκριθούν τις υλικές ανάγκες περιθωριακών τομέων της εργατικής τάξης;
• Πώς μπορούν να ξεπεραστούν οι τοπικές διαφορές και διαιρέσεις, που επιβάλλονται όχι μόνο από τα κρατικά σύνορα, αλλά και από το διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης;

Έχουμε γράψει ένα κείμενο προς συζήτηση και προτείνουμε να το εξετάσουμε σε αντιπαράθεση με τους πραγματικούς αγώνες που βλέπουμε αυτή τη στιγμή.

Μπορείτε να βρείτε αυτό το κείμενο εδώ

Revolutionary working class strategy for the 21st century – Part 1

¹
www.bloomberg.com/opinion/articles/2020…

²
www.wsws.org/en/articles/2020/04/06/ita…

³
www.marxist.com/coronavirus-shatters-il…

⁴
www.wsws.org/en/articles/2020/03/20/bra…

⁵
twitter.com/WorkersAngry/status/1248306…
twitter.com/WorkersAngry/status/1249224…

⁶
twitter.com/MediocreDave/status/1248530…

⁷
www.npr.org/2020/04/10/832076074/white-…

⁸
twitter.com/WorkersAngry/status/1248533…
twitter.com/WorkersAngry/status/1245359…

⁹
www.wmar2news.com/news/coronavirus/wast…
www.ouest-france.fr/nouvelle-aquitaine/…
www.bbc.co.uk/news/uk-england-merseysid…