To όνειρο ενός «καλογυαλισμένου» κέντρου είναι εφιάλτης (Χάρτης)

Αντί επιλόγου…

Είναι κατανοητό πως στο έντυπο αυτό επιχειρήσαμε, κατά κύριο λόγο, να καταγράψουμε τις κινήσεις της κυριαρχίας των τελευταίων πολλών χρόνων που σαν σκοπό είχαν ν’ «αποστειρώσουν» το κέντρο της Θεσσαλονίκης από οποιαδήποτε προοπτική υπήρχε όσον αφορά μία διαφορετική, ανταγωνιστική διαρρύθμιση του δημόσιου χώρου. Αυτό δεν σημαίνει ότι σ’ αυτήν την καταγραφή βλέπουμε ντε και καλά μόνο ήττες, μετακινήσεις κι εκκενώσεις. Η αντίσταση πάντα προηγείται είχε γραφτεί κάποτε, με σκοπό να κατανοήσουμε πως οι κατασταλτικές κινήσεις του κράτους και του κεφαλαίου (όποια μορφή κι αν παίρνουν: είτε ΕΚΑΜ που μπουκάρουν αξημέρωτα, είτε ιδιοκτήτες ακινήτων που διαμορφώνουν την εικόνα ολόκληρων γειτονιών) είναι πάντα ένα βήμα πίσω από εμάς, ακολουθούν και καταδιώκουν τη δική μας πρωτογενή κίνηση που διεκδικεί, καταλαμβάνει κι ενοχλεί. Οπότε η παραπάνω αναδρομή μπορεί να ιδωθεί και μ’ έναν διαφορετικό τρόπο: ως μία απόδειξη του απροσδόκητου της κοινωνικής κίνησης, της ακατάπαυστης θέλησης για δημιουργία ρωγμών και της ικανότητας των υπόγειων διαδρομών (και των σχέσεων που κουβαλάνε) να βγαίνουν στην επιφάνεια με πάταγο όποτε χρειάζεται -διαταράσσοντας την ηρεμία μιας μητρόπολης που τόσο σιχαίνεται τον θόρυβο της ζωής…

εδώ το 4-σέλιδο χάρτης