ΤΕ 30.3 18:00 Καμάρα | Διαδήλωση ενάντια στα ρατσιστικά πογκρόμ
από το ’90, το ελληνικό κράτος άνοιξε τα σύνορα για να τους υποδεχθεί με εξευτελιστικά μεροκάματα, πατώντας πάνω τους οικοδόμησε την “ισχυρή ελλάδα”.
επί μία δεκαετία, οι χαμηλής έντασης εκκαθαρίσεις εναντίον των μεταναστών συνέβαιναν άλλοτε οργανωμένα (από το κράτος) και άλλοτε αυθόρμητα (από έλληνες νοικοκυραίους) σε όλο το εύρος της ελληνικής επικράτειας. Χωρίς την ανελέητη εκμετάλλευσήτους, οι φαντασιώσεις τόσο του ελληνικού κράτους και των ντόπιων αφεντικών για την ελλάδα ως την αμερική των βαλκανίων, όσο και της πλειοψηφίας του ελληνικού “λαού” για την πολυπόθητη ευημερία και κατανάλωση θα φανταζαν όνειρα καλοκαιρινής νυκτός.
τα τελευταία χρόνια, η ισχυρή ελλάδα με τα εργοστάσια και τα εκστρατευτικά στρατεύματα στα βαλκάνια και αλλού, συγκρότησε μια εθνική επιθετικότητα η οποία κατά τη διάρκεια του γιουρο και της ολυμπιάδας κοινωνικοποιήθικε. Οι δολοφωνίες δεν γίνονται πλέον μόνο για ένα καρπούζι. Αντίθετα τα ρατσιστικά πογκρόμ του Σεπτέμβρη, φαίνεται να αντιπροσωπεύουν μια τάση της ελληνικής κοινωνίας, με πατριωτική ιδεολογία, η οποία οπλίζει το ρατσιστικό μίσος, αντλώντας ανοχή και νομιμοποιήση από το διάχυτο κοινωνικό φασισμό του “πρώτα οι έλληνες”,
μετα το ελληνικό καλοκαίρι, το πογκρόμ με 300 τραυματίες και 3 νεκρούς μετανάστες μετά το τέλος του αγώνα ελλάδα αλβανία αποτελεί ένα μόνο μικρό αλλά συμβολικό κομμάτι της βίας που ασκεί ο ελληνικός κοινωνικός σχηματισμός συναινώντας, σιωπώντας ή επικροτώντας την καθημερινή βρώμικη δουλειά των μπάτσων και των καραβανάδων στα σύνορα, στο αιγαίο και στη καρδιά των πόλεων
το όραμα το ελληνικό [για κατανάλωση και κ’ερδη των αφεντικών] έγινε εφικτό
με την υποτίμηση (δολοφονίες, εκμετάλλευση, δαιμονοποίηση) των μεταναστών
Τετάρτη 30 Μαρτίου [ημέρα του επαναλαπτικού αγώνα ελλάδα-αλβανία]
