Κουκουλοφόρος / εφημερίδα δρόμου

Η πληροφορία εξοστρακίστηκε..

Ο Αλέξης σκοτώθηκε από σφαίρα μπάτσου στα Εξάρχεια, από το στήθος του κύλησε αίμα.. Παρόλα αυτά η βαλλιστική άργησε αρκετές μέρες να βγει…τελικά η σφαίρα εξοστρακίστηκε, όπως θα μπορούσε να πει κανείς ότι εξοστρακίστηκαν όλες οι πέτρες, τα μπουκάλια και τα νεράντζια που πετάχτηκαν όλες αυτές τις μέρες απέναντι σε βιτρίνες καταστημάτων, ακριβών αυτοκινήτων και ενάντίων των δυνάμεων καταστολής-μπάτσων. Η πραγματικότητα συντίθεται τελικά από πολλά υποκειμενικά γεγονότα που ο καθένας θα μπορούσε να ερμηνεύσει όπως θέλει. Εκτός από τους δημοσιογράφους.

Το θέμα μας όμως δεν είναι αυτό. Εμάς μας ενδιαφέρει η εικόνα που δημιουργήθηκε στα μυαλά των εξεγερμένων και όχι η εικόνα που προβάλουν τα μίντια, οι πολιτικοί, οι μαγαζάτορες της Ερμού, της Τσιμισκή …και γενικά όλοι αυτοί που σε αυτήν την αντιπαράθεση μας εναντιώθηκαν και ευτυχώς πήραν θέση, για να ξέρουμε και εμείς ποιοι είναι με ποιους. Ζούμε επιτέλους την πολυπόθητη κοινωνική πόλωση. Η δολοφονία του Αλέξη υπήρξε πράγματι μια αφορμή για να εκφραστεί η συμπιεσμένη καταπίεση ενός αρκετά μεγάλου κομματιού της ελληνικής κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένων των μεταναστών. Ο άνεμος της εξέγερσης εκτός από το πλακόστρωτο ταρακούνησε καναπέδες, κομματικά μαγαζιά, εντεταλμένες πένες και τον λοιπό κοινωνικό συρφετό που εδώ και χρόνια οργανώνει την «ασφάλειά» του απέναντι στις σύγχρονες προλεταριακές αρνήσεις. Δεν ξέρουμε αν αυτή την φορά πιάστηκαν στον ύπνο,είμαστε σίγουροι όμως πως στο εξής ο ύπνος τους δεν θα είναι ποτέ ξανά γλυκός. Μιλάμε πλέον από θέση αυτοπεποίθησης. Και αυτό είναι ένα συναίσθημα που θα μείνει μεταξύ μας. Είναι συλλογικό βίωμα και συλλογική μνήμη. Είναι η ιστορία που γράψαμε και η γνώση που ανακτήσαμε. Για τους σκοπούς και τα μέσα μας δε θα απολογηθούμε σε κανέναν.

Για όλους αυτούς τους λόγους και ακόμα περισσότερους αυτή η εφημερίδα βγαίνει από κόσμο που πήρε θέση σε αυτή την εξεγερμένη βδομάδα του Δεκέμβρη κάπου στο βόρειο ημισφαίριο. Γιατί όλοι εμείς πρέπει να ξανά συναντηθούμε και αυτό δε θα είναι εύκολο. Όλοι εμείς που βρεθήκαμε στους δρόμους με αφορμή τον τραγικό θάνατο ενός από εμάς, και ξεσπάσαμε ενάντια σε όλα αυτά που μας κλέβουν τη ζωή. Μια ζωή που μας τεμαχίζουν μέρα με τη μέρα σε κομμάτια ανάμεσα σε σπίτι, δουλειά, διασκέδαση· μας χωρίζουν σε μαθητές, φοιτητές, εργάτες· παιδιά, εφήβους και ενήλικες· αγόρια, κορίτσια, άντρες και γυναίκες· ντόπιους και μετανάστες. Μας χωρίζουν σε απαίσιες μικρές κατηγορίες και μας μαντρώνουν σε σχολεία, πανεπιστήμια, δουλεία, μαγαζιά και bar. Μας προσφέρουν σπίτια σαν κλουβιά, κακοπληρωμένες δουλείες και ένα ζοφερό μέλλον. Μας δόθηκε λοιπόν η ευκαιρία να καταστρέψουμε λίγα από αυτά που μισούμε και να ζήσουμε πολλά από αυτά που θέλουμε.

Αυτοί και αυτές που βρίσκονται στα χέρια του κράτους, εδώ και εκεί σε αυτόν τον πλανήτη, θα πρέπει, σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, ώρες, μέρες που περνάνε, να γνωρίζουν, πως είμαστε έξω για αυτές και αυτούς, είναι μέσα για εμάς. Η επιθυμία μας για έναν κόσμο χωρίς εξουσία, χωρίς κράτη, στρατούς, πατρίδες, αστυνομίες, φυλακές, βασανιστήρια, εκμετάλλευση και στέρηση εκφράζεται και υλοποιείται μέσα από την αλληλεγγύη. Δεν είστε μόνοι αδέρφια!

Για όλους τους λόγους του κόσμου, λοιπόν…

pdf: Κουκουλοφόρος

blog: Κουκουλοφόρος