ΔΕ 3.4 | Παρέμβαση σε συνέδριο στο πανεπιστήμιο μακεδονίας με αφορμή συνέδριο για το προσφυγικό ζήτημα και την ανθρωπιστική κρίση
Τη Δευτερα 3/4 πραγματοποιήθηκε μικροφωνική συγκέντρωση αλληλεγγύης στην Καμάρα για το ζήτημα του Mohamed A., η οποία καλέστηκε από τη Φάμπρικα Υφανέτ και πλαισιώθηκε από συντρόφους και συντρόφισσες. Καθ’ όλη τη διάρκεια της συγκέντρωσης μοιράστηκε το κείμενο που παρατίθεται από κάτω.
Μετά το πέρας της μικροφωνικής πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, με συμμετοχή 40 ατόμων, όπου διεξαγόταν συνέδριο με τίτλο «Διαστάσεις του προσφυγικού ζητήματος και της ανθρωπιστικής κρίσης» υπό την αιγίδα της Ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε. για τους Πρόσφυγες και με συμμετοχή πολλών εκπροσώπων διεθνών οργανισμών, Μ.Κ.Ο., δήμων, κρατικών θεσμών, ευρωπαϊκών υπηρεσιών κλπ. Ο σκοπός της παρέμβασής μας ηταν διττός. Από την μία να αναδείξουμε τον αγώνα του Μοχάμεντ Α., του οποίου η αίτηση ασύλου επανεξετάζεται την Παρασκευη 7 Απριλίου. Από την άλλη, για να αναδείξουμε τον ρόλο και την συνεισφορα του ελληνικού πανεπιστημίου στην αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους.
Το πανεπιστήμιο δεν αποτελεί ουδέτερο εξωκοινωνικό θεσμό, όπου παράγεται γνώση ανεξάρτητη και αυτόνομη. Αντίθετα, αναπαράγεται εντός του το σύνολο των καπιταλιστικών σχέσεων. Σχεδόν από την αρχή της θεσμοθέτησής τους παρατηρείται η σύμπλευση της επιστήμης και της τεχνολογικής οργάνωσης με τις απαιτήσεις του κεφαλαίου. Το πανεπιστήμιο αποτελεί δυναμικό κομμάτι των καπιταλιστικών σχέσεων, καθώς αφενός αναλαμβάνει την εξειδίκευση του εργατικού δυναμικού, ανάλογα με τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, και αφετέρου είναι το μέσο οργάνωσης της έρευνας για την παραγωγή γνώσης χρήσιμης για τα αφεντικά.
Αυτή η διαδικασία δημιουργεί μια αμφίδρομη σχέση μεταξύ ακαδημαϊκής έρευνας, κράτους και επιχειρήσεων, μια σχέση αλληλοτροφοδοτούμενη, καθώς τα πανεπιστημιακά ιδρύματα μέσω των μεταπτυχιακών και διδακτορικών ερευνών τους είναι αυτά στα οποία επενδύουν υλικά και ιδεολογικά κράτος, στρατός, εθνικοί και υπερεθνικοί θεσμοί, αλλά και επιχειρήσεις. Στόχος είναι, πέρα από την παραγωγή γνώσης χρήσιμης στον εμπορευματικό κόσμο, η συνεργασία της τεχνοεπιστημονικής κοινότητας της κάθε χώρας με το κράτος, τον στρατό και το σύμπλεγμα της ασφάλειας.
Γίνεται εμφανές λοιπόν πως στην επίλυση της λεγόμενης «προσφυγικής κρίσης» τα ελληνικά ΑΕΙ έχουν παίξει όντως καθοριστικό ρόλο: συμβάλλοντας στην παραιτέρω υποτίμηση και έλεγχο των μεταναστών. Συμμετέχουν σε ερευνητικά που κατασκευάζουν φράχτες για την εμπόδιση της διέλευσης των συνόρων (η κατασκευή του φράχτη στον Έβρο σχεδιάστηκε στο ΕΜΠ), επινοούν συστήματα επιτήρησης του θαλάσσιου και χερσαίου χώρου και σχεδιάζουν τα camp της εξαθλίωσης, όπου στοιβάζονται έξω από τα κέντρα των πόλεων όσοι και όσες καταφέρνουν να προσπελάσουν τα σύνορα.
Παράλληλα, σε αγαστή σύμπνοια με την κρατική αντιμεταναστευτική πολιτική που από τη μία οργανώνει τον θάνατο των μεταναστ(ρι)ών στα σύνορα και από την άλλη οργανώνει την υποτίμησή τους εντός των συνόρων, το ελληνικό πανεπιστήμιο δεν παραλείπει να πουλάει και αυτό το φιλανθρωπικό του προσωπείο, στήνοντας εκδηλώσεις και σύνεδρια που κόπτονται για τις συνθήκες ζωής των μεταναστών, με ομιλητές κρατικούς, στρατιωτικούς εκπροσώπους και περσόνες διεθνών οργανισμών και ΜΚΟ, όλων αυτών δηλαδή που με διαφορετικού επιπέδου συμβολή στήνουν και υλοποιούν τη διαχείριση και την περαιτέρω υποτίμηση των μεταναστ(ρι)ών. Δεν παραλείπει φυσικά να επιτίθεται σε διοργανώσεις, όπως το Νο Border Camp το καλοκαίρι του ’16, απειλώντας με βίαιη εκκένωση ένα camp όπου οι ίδιοι οι μεταναστες βγηκαν μπροστα, κατέβηκαν στον δρόμο διαδηλώνοντας, μιλήσανε για τις ζωές τους και τις συνθήκες διαβίωσης στα camp σε πρωτο πρόσωπο και όχι ως θύματα για τα οποία μπορούν να μιλήσουν μόνο κάποιοι ερευνητές και επαγγελματίες της φιλανθρωπίας.
Η παρέμβασή μας, λοιπόν, ήταν μία συμβολική κίνηση, που δεν εξαντλεί ούτε και συμπυκνώνει στην πραγματικότητα την κίνησή μας στο σύνολό της.
Είναι για μας μια ακόμη στιγμή της γενικότερης κίνησής μας, που προσπαθεί να στέκεται δίπλα στους μετάναστες και εναντια στον πόλεμο που στηνεται εναντίον τους. Προσπαθούμε να υπάρχουμε από κοινού με τους μετανάστες και τις μετανάστριες σε κοινούς αγώνες ενάντια στην εκμετάλλευση και την υποτίμηση που προωθεί η αντιμεταναστευτική πολιτική, που αναζητά του τρόπους να διαρρήξουμε όλα όσα μας κρατούν διαχωρισμένους και επιχειρεί να δημιουργεί συνεχώς τους όρους για την κοινή συνύπαρξή μας στις πλατείες, τις γειτονιές, τις συνελεύσεις και τους αγώνες μας.
Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης σηκώθηκε πανό που έγραφε «Η ΑΝΤΙΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΤΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ – ΧΑΡΤΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ/ΡΙΕΣ», φωνάχτηκαν και γράφτηκαν συνθήματα στην αίθουσα του συνεδρίου, πετάχτηκαν τρικάκια και φεύγοντας η αίθουσα ευωδιάστηκε με τη μυρωδιά «πατατοβομβών». Κι αν η μυρωδιά τους σας χάλασε, εμείς μένουμε απλά με την απορία πώς τόσα χρόνια δεν σας χαλάει η γενικότερη βρωμιά που ζέχνει στα γραφεία και τα εργαστήριά σας.
- Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
- ΜΙΣΟΣ ΤΑΞΙΚΟ ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΟΔΟΤΕΣ
- ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΓΕΜΙΖΕΙ ΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ ΤΩΝ ΕΡΕΥΝΗΤΩΝ
- ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΡΦΙΑ ΤΑΞΙΚΑ, ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΣΥΛΟΥ ΣΤΟΝ ΜΟHAMED A. – XAΡΤΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΤΟΥΣ
ΝΑ ΕΠΙΤΕΘΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΤΥΧΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
Το κείμενο : εδώ
