ΣΑ 24.6 | Παρέμβαση αλληλεγγύης στις καταλήψεις
Το Σάββατο 24.6, μάζι με συντρόφους και συντρόφισσες, πραγματοποιήσαμε παρέμβαση αλληλεγγύης στις καταλήψεις στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ακολουθεί το κείμενο που διαβάστηκε και μοιραζόταν κατά την διάρκεια της παρέμβασης
Το πρώτο βήμα για να προχωρήσουμε σε νέους αγώνες είναι να αναλογιστούμε αυτούς που πέρασαν. Ας είμαστε λοιπόν ειλικρινείς. Ο κυκλος των μαχητικών αγώνων της περιόδου 2008-2012 ενάντια στην γενικότερρη υποτίμηση των ζωων μας ηττήθηκε. Ή μάλλον αφομοιώθηκε πολύ αποτελεσματικά από το ελληνικό κράτος. Η αναθεση της ελπίδας από τον δρόμο και τους κοινωνικούς αγώνες στην αριστερη διακυβερνηση και στα βουλευτικά έδρανα ήταν και θα είναι πάντα η ταφοπλακα των κινημάτων. Η λογική της ανάθεσης είναι αυτή που ανοίγει τον δρόμο για την περαιτέρω υποτίμησή μας.
Το σημαντικότερο για μας λοιπόν είναι να κατανοήσουμε ξανά πως η ιστορία, ο τρόπος δηλαδή που εξελίσσεται ο κόσμος, ο καπιταλιστικός κόσμος, δεν είναι απλά αποτέλεσμα των επιταγών του κεφαλαίου. Ειναι το αποτέλεσμα της ίδιας της ταξικης πάλης, της οποίας αποτελούμε όλες μας σημαντικό παράγοντα. Και αν το κεφάλαιο περνάει κρίση, αυτό δεν είναι γιατι σε κάποιο σκοτεινό γραφείο δεν τους βγήκανε σωστά τα νούμερα. Ούτε γιατί απλά το καπιταλιστικό σύστημα έχει δομικά προβλήματα. Η κρίση του κεφαλαίου σχετίζεται άμεσα με τον κοινωνικό ανταγωνισμό και με την ανατίμηση της εργατικής μας δύναμης, που ήρθε ως αποτέλεσμα των μαχητικων αγώνων του παρελθόντος.
Και για να εξέλθει από αυτην την κρίση το κεφάλαιο προσπαθεί να υποτιμησει ξανά όσο περισσοτερο γινεται τις ζωες μας. Και σε αυτήν την προσπάθεια θα χρησιμοποιήσει όλο του το οπλοστάσιο: μειώσεις μισθών, κόψιμο επιδομάτων, περιορισμός της πρόσβασης στην περίθαλψη, αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας, και αλλά πολλά. Προσπαθεί εν τέλει να μεταφερει το κόστος αναπαραγωγης μας, πάλι στις πλάτες μας.
Το μήνυμα είναι σαφές. Τίποτα δεν είναι τσάμπα. Όλα πρέπει να κοστίζουν, να παράγουν κέρδος για τα αφεντικα. Και άρα καθε κίνηση απο τα κάτω που παίρνει πίσω λίγο από τον κλεμμένο χώρο και χρόνο, και ανατιμά τους όρους υπαρξής μας ενοχλεί και πρέπει να παταχθεί. Και κομμάτι αυτης της κίνησης είναι και οι υποδομες των κινημάτων, είναι και οι καταλήψεις.
Αυτή λοιπόν, δεν ειναι μια παρεμβαση αλληλεγγυης σε κατηλειμμένα κτήρια.
Ειναι μια παρεμβαση αλληλεγγύης σε καθε κοινωνικό αγώνα που στηνεται αυτοοργανωμένα και απο τα κάτω στις γειτονιες, στους χώρους εργασίας, στα πανεπιστήμια, στους δρόμους αυτής και κάθε πόλης, στην καθημερινοτητα μας.
Ειναι μια παρέμβαση αλληλεγγύης σε κάθε κοινωνικό αγώνα ενάντια στα μικρά και μεγαλα, δεξια και αριστερά αφεντικα, ενάντια στη σχέση της μισθωτής σκλαβιας, ενάντια στην αυξηση του κοστους επιβίωσης, ενάντια στη λεηλασία της φύσης, ενάντια στους εμφυλους και φυλετικούς διαχωρισμούς, εναντια στα συνορα, τις απελάσεις και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστων, ενάντια στην πατριαρχία, ενάντια σε κάθε κύτταρο της καρδιάς αυτού του άκαρδου κόσμου.
Στέλνουμε λοιπόν την αλληλεγγύη μας στις συντρόφισσες και τους συντρόφους στην κατάληψη Ρόζα Νερα στα Χανιά που απειλείται με εκκένωση. Μπορεί να μας χωρίζουν 1000 χιλιόμετρα, αλλά μας ενώνουν 13 χρόνια κοινών αγώνων, κοινών επιθυμιών και αγωνιών, κοινών στόχων και κοινών εχθρών. Και δεν θα αφήσουμε αυτους τους αγώνες και αυτές τις σχεσεις να μετατραπούν σε “πανεπιστημιακή περιουσία που πρέπει να αξιοποιηθεί” και σε “χλιδάτα περιφραγμένα ξενοδοχεία για λίγους και εκλεκτούς”.
Στέλνουμε την αλληλεγγύη μας στο παπουτσάδικο, στον ε.κχ. Σχολείο και σε όλες τις καταλήψεις στέγης μεταναστριών. Να γνωριζούν ότι δεν είναι μόνες και ως κομμάτι της ίδιας κίνησης ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και τους διαχωρισμούς που αυτά επιβάλλουν, θα είμαστε δίπλα τους και θα τους υπερασπιστούμε με νύχια και με δόντια, με πέτρες και λουλούδια, με μίσος και με πάθος.
Αλληλεγγύη λοιπόν σε κάθε κομμάτι αυτού του κόσμου που αναγνωρίζει την θέση που βρίσκεται, που αυτοοργανώνεται, που δεν ξεχνάει να τον μισεί και να του επιτίθεται, που σπάει την κατάθλιψη και την μιζέρια και παλέυει για ζωή. Αλληλεγγύη στις καταλήψεις. Κάτω τα χέρια από την Ρόζα Νέρα.