ΔΕ 13.11 12:00 | Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους μετανάστ(ρι)ες απεργούς πείνας
Αλληλεγγύη στους μετανάστες και στις μετανάστριες απεργούς πείνας στην Μυτιλήνη και στο Σύνταγμα
متضامنين مع إضراب عن الطعام في متاليني و سينتاغما
“Η ΕΕ ακόμα δεν κατάφερε να παρέχει στους πρόσφυγες την πολύκροτη ΑΣΦΑΛΕΙΑ για την οποία φημίζεται. Διανύσαμε τις πιο κακόφημες και μη ασφαλείς περιοχές για να ζητήσουμε καταφύγιο εδώ. Γυρεύαμε ένα απάνεμο λιμάνι και σεβασμό στην ανθρώπινη υπόσταση μας και ακόμα να βιώσουμε την πολυπόθητη ασφάλεια. Είμαστε ελευθεροι, και καμία χώρα δεν εχει δικαίωμα να μας αφαιρέσει αυτή την ιδιότητα…… Όμως η πραγματικότητα αφηγείται μια άλλη ιστορία. Στην πραγματικότητα από την πρώτη στιγμή της άφιξής μας στη Λέσβο ένα ελληνικό νησί που είναι μέρος της ΕΕ, έχουμε συστηματικά δεχθεί τον εξευτελισμό και βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τις πιο απεχθείς φασιστικές συμπεριφορές. Όμως δεν θεωρούμαι πλέον αναγκαίο να εστιάσουμε στο τι συμβαίνει στη Μόρια. Μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο στο Google ή στο Youtube θα σας δώσει όλες τις πληροφορίες που χρειάζεστε για να έχετε μια ξεκάθαρη εικόνα. Από εκεί και μόνο θα καταλάβετε σε τι αναφερόμαστε. Ανάμεσά μας υπάρχουν μόνο άντρες, γυναίκες και παιδιά που αναγκάστηκαν να δραπετεύσουν από βομβαρδισμούς και που τελικά κατέληξαν στη Μόρια όπου νιώθουμε να μας συμπεριφέρονται σαν να είμαστε κρατούμενοι σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης των Νεο-Ναζί…. Διατείνεστε ότι δεν μας έχετε αντιληφθεί τις τελευταίες 9 ημέρες; Εάν όχι, τότε πρέπει να γνωρίζετε ότι είμαστε μια ομάδα ανδρών, γυναικών και παιδιών που κοιμόμαστε έξω εκτεθειμένοι στη βροχή και στο κρύο. Οφείλετε να μας δεχθείτε ως πρόσφυγες, ειδάλως ας μας δώσετε την ελευθερία της μετακίνησης για να πορευτούμε παρακάτω.”
Απόσπασμα από Ανοιχτή επιστολή των Αφγανών προσφύγων από την Πλατεία Σαπφούς της Μυτιλήνης
Επίσης από την Τετάρτη, 1η Νοεμβρίου 11 μετανάστες και μετανάστριες ξεκίνησαν απεργία πείνας στην πλατεία συντάγματος προκείμενου να διεκδικήσουν το να μπορούν να βρεθούν στον ίδιο τόπο με τις οικογένειες τους, που βρίσκονται σε άλλες ευρωπαικές χώρες. Επιπλέον αγωνίζονται προκείμενου να τους αναγνωριστεί τόσο το δικαίωμα της παραμονής στη χώρα όσο και των καλύτερων συνθηκών διαβίωσης, ενάντια “στην απάνθρωπη μεταναστευτική πολιτική αποτροπής”” που επιβάλλεται απάνω τους.
