ΠΕ 25.1 & ΠΑ 26.1 | Συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στους συλλήφθεντες της πορείας της 22/1

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΝΑ ΞΟΡΚΙΣΕΙ ΤΟ ΦΟΒΟ

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΜΑΣ

Την Κυριακή 21 Ιανουαρίου, με αφορμή το όνομα γειτονικής χώρας, διοργανώθηκε συλλαλητήριο στην ευρύτερη περιοχή του Λευκού Πύργου, που πλαισιώθηκε από πλήθος κόσμου, από την Θεσσαλονίκη αλλά και από άλλες πόλεις. Ένα πατριωτικό συνονθύλευμα γέμισε την πόλη με σημαίες, περικεφαλαίες, ράσα και καδρόνια τυλιγμένα με ελληνικές σημαίες. Κόμματα, στρατηγοί, παπάδες αλλά και αγνοί πατριώτες της βάσης, συναντήθηκαν προκείμενου να φωνάξουν ότι η “μακεδονία είναι ελληνική” και άλλες εθνικιστικές κορώνες.

Ταυτόχρονα, την ίδια μέρα είχε καλεστεί μία συγκέντρωση από συλλογικότητες στην Καμάρα, για όλες εμάς που νιώσαμε ασφυξία μπροστά στην νέα εθνικιστική φιέστα. Προσπαθήσαμε να βρούμε λίγο χώρο μες στην κόλαση, για να δώσουμε χώρο σε ότι δεν μοιάζει με κόλαση, σε μία μέρα που σε αυτή την πόλη δεν χωρούσε οτιδήποτε το διαφορετικό.

Επιμένουμε να πιστεύουμε ότι όσοι ασχολούνται με ονόματα κρατών τρέφουν εθνικισμούς και όσοι διακατέχονται από πατριωτικές ευαισθησίες οπλίζουν τους φασίστες. Καθώς ότι σιγοψιθυρίζουν οι πατριώτες το κάνουν πράξη οι φασίστες. Έτσι είδαμε το μεσημέρι της Κυριακής, φασίστες να ξεπηδούν μέσα απ’ τις γραμμές των μπάτσων και να προσπαθούν να επιτεθούν στην συγκέντρωση μας. Ακούσαμε για τις πέτρες των εθνικιστών που έπεσαν πάνω στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Σχολείο, αλλά και τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που απέκρουσαν τις επιθέσεις τους. Στη συνέχεια το βλέμμα μας σκοτείνιασε, καθώς υπήρξαν και δύο αλλεπάλληλες επιθέσεις προς την κατάληψη Libertatia, με αποτέλεσμα να τυλιχτεί στις φλόγες. Δεν ήταν κάποιο ατύχημα, ούτε απλά μία αποτυχημένη επιχείρηση της αστυνομίας να απομακρύνει τους εμπρηστές, ήταν μία πρόβα για την επέλαση του ελληνικού εθνικισμού με το αληθινό του πρόσωπο.

Την επόμενη μέρα, την Δευτέρα 22 Ιανουαρίου, όλοι εμείς που νιώσαμε ένα σφίξιμο στο στομάχι μπροστά στη θέα μίας καμμένης κατάληψη, όλες εμείς που μπουχτίσαμε από το φόβο που προξενούν οι χιλιάδες ελληνικές σημαίες, όλοι εμείς που έχουμε νιώσει έστω και για μία στιγμή ότι οι καταλήψεις είναι τα σπίτια μας, όλες εμείς που αντιλαμβανόμαστε ότι ο αντιφασισμός δεν είναι μόνο το ξύλο στους φασίστες, αλλά και ένας τρόπος να στεκόμαστε η μία δίπλα στον άλλο με λιγότερο φόβο ενάντια στην υποτίμηση των ζώων μας, κατεβήκαμε στο δρόμο δείχνοντας την αλληλεγγύη μας στην κατάληψη Libertatia. Βγαίνοντας στο δρόμο με τη μορφή πορείας νιώσαμε, ότι οι μπάτσοι, ως μηχανισμός πειθάρχησης του κεφαλαίου, δεν ήθελαν να μας αφήσουν να εκφράσουμε δημόσια την οργή μας ενάντια σε αυτούς που σκορπάν το μίσος και το φόβο.

Οπότε, στη συμβολή των οδών Δελφών και Παρασκευοπούλου, όπου μία κλούβα έφραζε το δρόμο, υπήρξε επίθεση των μπάτσων προς την πορεία με χημικά και χειροβομβίδες κρότου λάμψης, με αποτέλεσμα αυτή να κοπεί στα δύο. Στο σημείο έγιναν προσαγωγές 5 ατόμων οι οποίες αργότερα μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Την επόμενη μέρα πραγματοποιήθηκε μαζική συγκέντρωση έξω από τα δικαστήρια, ενώ οι σύντροφοι και η συντρόφισσα περνούσαν την αυτόφορη διαδικασία. Ο εισαγγελέας τους απέδωσε κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα και έκρινε απαραίτητη την περαιτέρω κράτηση τους μέχρι την Παρασκευή.

Δεν πιστεύουμε ότι απλά το κράτος είναι εκδικητικό και θέλει απλά να τιμωρήσει τους συντρόφους μας.. Αντιλαμβανόμαστε ότι η καταστολή είναι κομμάτι της στρατηγικής διαχείρισης της κρίσης, της αναδιάρθρωσης που έχει πια για τα καλά περάσει από πάνω μας. Ο φόβος της καταστολής προσπαθεί να επιβάλει σιωπή νεκροταφείου, εκεί που νωρίτερα είχε υπάρξει η υποχώρηση των κοινωνικών αγώνων. Επιπλέον η προσπάθεια αποπολιτικοποίησης της κοινωνικής μας δράσης από το κράτος και από διάφορους δημάρχους, είναι άμεση συνέπεια του βαθέματος της κρίσης. Σε μία εποχή που το κράτος μας θέλει να τρέχουμε πίσω απ’ την συνθήκη της καταστολής, εμείς πρέπει να προτάξουμε νέους αγώνες, να ανοίξουμε νέα ρήγματα εκεί που η πίσσα μοιάζει να έχει καλύψει τα πάντα. Μόνο αν συνεχίσουμε να δρούμε στα κοινωνικά πεδία και στις σχέσεις, μπορούμε να συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε.

Γιατί η αλληλεγγύη, για μας, δεν είναι απλά και μόνο μία συναισθηματική εκδήλωση σε σχέση με τους συντρόφους μας, αλλά η συλλογική ανάληψη πολιτικής ευθύνης για τις πράξεις που φορτώνουν ποινικές ευθύνες σε κάποιες από μας διαχωρισμένα. Είναι η αντίσταση στη διάσπαση της κοινότητας των αγωνιζομένων.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΕΜΠΤΗ 25.1 14:00 ΚΑΜΑΡΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26.1 | 10:00 ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ

ΦΑΜΠΡΙΚΑ ΥΦΑΝΕΤ