ΣΑ 8.6 11:30 πλατεία Αγ. Φανουρίου | Αντεθνική πορεία γειτονιάς

Ενάντια στα εθνικά όνειρα
Καμία αγάπη για την πατρίδα

Το έθνος δεν είναι μια στιβαρή οντότητα που στέκεται απέναντι μας και την αντικρίζουμε είτε με θαυμασμό είτε με φόβο. Βρίσκεται διάχυτα παντού γύρω μας.
Από την ιστορία των ένδοξων μαχών και της ιερής κληρονομιάς μέχρι τα μνημεία και αγάλματα ηρώων και βασιλιάδων. Από την πειθαρχία στο σχολείο και τις παρελάσεις, μέχρι την θρησκεία και το παπαδαριό που πουλάνε ελπίδα και άφεση αμαρτιών, ενώ μας γεμίζουν με φόβο και ενοχές. Από την οικογένεια και τους ρόλους που αναπαράγει μέχρι την κανονικότητα του διάχυτο σεξισμού. Από το μίσος για τους άλλους μέχρι τον στρατό, την προστασία των συνόρων, την ματσίλα και την υποταγή. Από τον κλεμμένο χρόνο για να σταθεί στα πόδια της η εθνική οικονομία, μέχρι την άμβλυνση των ταξικών αντιθέσεων.

Ποιο έθνος, ποια πατρίδα,και ποια αγάπη για τον τόπο μας να μας συγκινήσει λοιπόν;
Για τι ακριβώς να νιώσουμε νοσταλγία;

Αν νοσταλγούμε κάτι, αυτό δεν είναι το ένδοξο παρελθόν που απαιτεί την εθνική μας περηφάνια· νοσταλγούμε όλα αυτά που ακόμα δεν κάναμε, όλους τους αγώνες που δεν δώσαμε, τους ανθρώπους που δεν γνωρίσαμε, τις υπερβάσεις που δεν κάναμε, τις στιγμές που ακόμα δεν δημιουργήσαμε, τα όνειρα που εκκρεμούν. Κι αν υπάρχει κάποια νοσταλγία για το παρελθόν, αυτή ανήκει στις στιγμές που κοιταχτήκαμε στα μάτια με ειλικρίνεια, που σταθήκαμε δίπλα ο ένας στην άλλη, χαμογελάσαμε, και έστω για λίγο, νιώσαμε πιο δυνατές, λιγότερο ηττημένοι, και ικανές για τα πάντα.