Παρέμβαση στο φεστιβάλ κινηματογράφου
Την ώρα που γινόταν τα εγκαίνια του διεθνούς φεστιβάλ κινηματογράφου βρίσκονταν επίσης σε εξέλιξη οι διαδικασίες ψήφισης του νομοσχεδίου που εντείνει την αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους.
Μερικές δεκάδες συντρόφισσες κι σύντροφοι αποφασίσαμε να παρέμβουμε με πανό, συνθήματα, τρυκάκια και το κείμενο που ακολουθεί:
Σύνορα κλειστά, θάλασσες νεκροταφεία, άνθρωποι αριθμοί, στοιβαγμένοι/ες σε απομονωμένα camp ή σε κέντρα κράτησης, αποκλεισμός από δημόσια υγεία και εκπαίδευση, θάνατος, εγκλεισμός, σιωπή.
Τα παραπάνω αποτελούν την καθημερινότητα των ανθρώπων που ξεριζώθηκαν από τον τόπο τους αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον για εκείνες και τις οικογένειές τους. Ένα μέλλον που το ελληνικό κράτος, εντείνοντας την αντιμεταναστευτική του πολιτική, επιχειρεί να κάνει ακόμα πιο δυσοίωνο με το νομοσχέδιο που αφορά την χορήγηση ασύλου που πρόκειται να ψηφιστεί στη βουλή σήμερα. Το νομοσχέδιο αυτό έρχεται σαν συνέχεια στα δεκάδες μέτρα που έχουν ψηφιστεί τα τελευταία χρόνια σε βάρος τις εργατικής τάξης, και στοχεύει στο πιο υποτιμημένο κομμάτι της που είναι οι μετανάστ(ρι)ες.
Η ψήφισή του συνεπάγεται την εντατικότερη φύλαξη των Camp και των συνόρων. Η διαδικασία χορήγησης ασύλου αυστηροποείται και ταυτόχρονα επιταχύνεται, σε μια προσπάθεια να ελεγχθεί το πλεονάζον εργατικό δυναμικό. Ταυτόχρονα ανοίγεται πάλι ο δρόμος για την επαναλειτουργία των κλειστών κέντρων κράτησης όπου θα στοιβάζουν αυτούς που λάβανε αρνητική απόφαση μέχρι να τους απελάσουν. Στην ίδια λογική αλλάζει για άλλη μια φορά η έννοια της ευαλωτότητας, η οποία θα πιστοποιείται μόνο από τα υποστελεχώμενα δημόσια νοσοκομεία, από τα οποία όμως οι μετανάστριες αποκλείονται λόγω της αφαίρεσης του ΑΜΚΑ. Τα παραπάνω καθιστούν σαφές το πλάνο του ελληνικού κράτους που δεν είναι άλλο από την ώθηση των μεταναστ(ρι)ών στην παραβατικότητα. Τέλος οργή προκαλεί η απάντηση που δίνει το κράτος απέναντι στους αγώνες των μεταναστριών που συνεχίζονται αμείωτα αφού στο νομοσχέδιο αναφέρεται με ασαφή τρόπο πως όποιοι δε συμμορφώνονται με τους κανονισμούς των κολαστηρίων που ονομάζουν κέντρα υποδοχής δεν θα εισέρχονται καν στο σύστημα ασύλου και τους αφαιρείται το δικαίωμα στέγασης.
Και όμως το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Δήμου Θεσσαλονίκης έχει τη λύση για όλα αυτά που επιφυλάσσει το ελληνικό κράτος τα τελευταίαχρόνια (και όχι μόνο) στους μετανάστες και στις μετανάστριες· με την περιφρούρηση των συνόρων, τις απελάσεις, τις αστυνομικές επιχειρήσεις στο κέντρο της πόλης και τα πογκρόμ των ρατσιστικών μορφωμάτων. Μας προσφέρει απλόχερα την ενότητα “ξεπερνώντας τα σύνορα”, όπου την παράσταση “κλέβουν” ταινίες που προσπαθούν να αναδείξουν τις “ανθρωπιστικές” και “ρομαντικές” πτυχές της διαχείρισης της ελληνικής αστυνομίας και κοινωνίας προς τους μετανάστες.Γνωρίζουμε καλά ότι η αστική τέχνη συχνά εμπορευματοποιεί τις συνθήκες ζωές των ανθρώπων, προσπαθώντας να τις “εξωτικοποιήσει”, παρουσιάζοντάς τες ως κάτι ανεξάρτητο από το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο στο οποίο παρήχθησαν.
Γνωρίζουμε καλά, ότι η αστική τέχνη εκμεταλλεύεται τον πόνο των ανθρώπων, παρουσιαζόμενη ως αντικειμενικός κριτής που μπορεί να μιλάει για τις ιστορίες των πάντων. Γνωρίζουμε καλά επίσης ότι η τέχνη μέσα από το φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης δεν έρχεται σε κάποιο ιστορικό κενό, αλλά συμπλέει άμεσα με τις πολιτικές του κράτους και των αρχών αυτής της πόλης, που επιθυμούν να καθαρίσουν την πλατεία Αριστοτέλους από την “άσχημη εικόνα” των μεταναστών, να εκμεταλλευτούν τα διαμερίσματα μετατρέποντας τα σε ξενοδοχεία και να κυριλοποιήσουν τις γειτονιές, έτσι ώστε να χωράνε μόνο οι ευκατάστατοι καταναλωτές και επίδοξοι επιχειρηματίες.
Γνωρίζουμε δηλαδή, ότι όσο περισσότερο φωτίζονται οι βιτρίνες των μαγαζιών και των φεστιβάλ αυτής της πόλης, τόσο περισσότερο κάποιοι και κάποιες δεν θεωρούνται άξιοι να ζήσουν εντός της. Όσοι λοιπόν κερδίζουν από την εκμετάλλευση ανθρώπων, καλλιεργούν τη μισαλλοδοξία, τους αποκλεισμούς και τη σιωπή.
Εμείς από την άλλη, ως μετανάστ(ρι)ες και ντόπιοι/ες από δεκάδες διαφορετικές χώρες επιθυμούμε να χτίσουμε σχέσεις μεταξύ μας, έτσι ώστε να αντισταθούμε σε αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν γύρω μας. Θέλουμε λοιπόν, να δομήσουμε στιγμές αλληλεγγύης μεταξύ όσων βρίσκονται στην τάξη μας, έτσι ώστε να δομήσουμε από κοινού τους αγώνες που θα αλλάξουντις ζωές όλων μας.
Να σταματήσουμε τον πόλεμο εναντίον των μεταναστ(ρι)ών!
Να ζήσουμε μαζί!
Closed borders, seas like cemeteries, people reduced to numbers, piledup in isolated camps or imprisoned in detention centres, excluded frompublic health and education, death, silence.
This is the reality and daily life for those who have been uprooted from their homes, seeking a better future for themselves and their families. A future that the greek state seeks to make even more dreadful, by escalating the anti-migration politics through the new legislation about the asylum procedures that is being voted today. This legislation is just an addition to the dozens of measures that have been passed over the last years against the working class and it is targeting the most underestimated part of the working class, which are the migrants.
The voting of the bill will lead to a fierce management of the camps and the borders. The procedures for the asylum will become even more strict and at the same time faster, in an attempt to control the unnecessary labour force. At the same time, the re-inauguration of closed detention centers has been announced for those rejected by the fast track and insufficient asylum procedures, awaiting to be deported. In the same context, the notion of vulnerability changes, which shall now only be certified by the understaffed public hospitals – needless to mention that the migrants are excluded from the public hospitals because they do not have the right to get a social security number (AMKA).
All the above clarify the intentions of the greek state to criminalize the migrants. Of course we can only express our rage regarding the oppression that the state uses to end the struggles of the migrants. The new legislation states in an unclear way that those who do not comply with the regulations of the hellholes called reception centers will not be included in the asylum process and will be deprived of their right to accommodation.
Despite all those facts, the Thessaloniki International Film Festival brings a solution to all the problems that the greek state has offered to immigrants the last years by the border surveillance, the deportations, the police raids into the city center and the pogrom of the racists groups. It offers generously the film category of “surpassing the borders”, through which, the festival tries to highlight the “humanitarian” and “romantic” aspects of the migrants’ management by the police and the greek society.
We are well aware that the mass culture art often commercialize the condition of peoples’ life and tries to exoticize them by presenting them as something independent from the social and political aspect that they have been produced. We are well aware that the mass culture art exploits the pain of the people, by presenting itself as the objective critic that can narrate everyone’s story. We are also well aware that the mass culture art doesn’t produce itself out of the historic context, but it stands in line with the policies of the state and the city authorities that are willing to “clean up” the Aristotelous square from “negative spectacle” of the immigrants, to take advantage of the apartments by modifying them to luxury hotels and to gentrify the neighborhoods in order to turn them into an area for wealthy customers and aspiring entrepreneurs.
When more shop windows and city festivals are illuminated, more and more people are not considered worth living in. So, all those who benefit from human exploitation, cultivate intolerance, exclusion and silence.
We, on the other hand, as immigrants and locals from dozens of different countries, want to build relationships with each other, in order to resist together in all the things that are happening around us. We want to build moments of solidarity between those who belong to our class, in order to build together the struggles that will change the lives of all of us.
Stop the war against immigrants!
Common life common struggles!
