ΤΡ 3.12 & ΠΕ 5.12 | Πορείες υπεράσπισης των καταλήψεων
Έχουμε, λέει το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, διορία μέχρι τις 5/12 να εκκενώσουμε εθελοντικά τις καταλήψεις (ή να αρχίσουμε να πληρώνουμε νοίκι για αυτές). Μας διαβεβαιώνουν πως όσες από εμάς είναι χωρίς χαρτιά και μένουν σε καταλήψεις, θα μεταφερθούν σε κέντρα κράτησης. Απλά, ήρεμα, αναίμακτα. Έτσι το παρουσιάζουν, τουλάχιστον.
ΜΠΑΤΣΟΙ, ΔΗΜΑΡΧΟΙ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ, ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ:
ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΠΟΥΘΕΝΑ!
Το κέντρο της πόλης γίνεται όλο και πιο αφιλόξενο. Ό,τι δεν θυμίζει κέρδος κρίνεται ανεπιθύμητο. Η ανάπτυξη περνάει πάνω από τα σώματά μας, πάνω από τα σώματα των φίλων μας, πάνω από τα σώματα όσων δεν έχουν χαρτιά. Τα νοίκια ανεβαίνουν, οι μπάτσοι πληθαίνουν, το αίτημα για ασφάλεια και κανονικότητα γίνεται όλο και πιο εκκωφαντικό.
Μας ζητάνε να υποτιμήσουμε μόνοι μας τις ζωές μας. Να παραδοθούμε στην εξαθλίωση και τον θάνατο των camps. Να παραδοθούμε στην κυριαρχία του κεφαλαίου, να δουλεύουμε σα μαλάκες χωρίς να βγάζουμε άχνα, να βλέπουμε τις πόλεις και τις γειτονιές μας να μετατρέπονται σε κάτι ξένο, να μην ονειρευόμαστε τους αγώνες που ζήσαμε, να μην τολμάμε να ψηλαφίζουμε το ξεπέρασμα αυτού του κόσμου.
Δεν πάμε πουθενά. Όχι γιατί κρύβουμε κάποιο στρατό που θα ανακόψει τις ορδές μπάτσων που ίσως εμφανιστούν κάποιο πρωί. Αλλά γιατί μέσα στα ντουβάρια χτίσαμε σχέσεις, και σχέση σημαίνει συνάντηση. Και για αυτό, αργήσατε. Βρήκαμε η μία τον άλλο. Αγαπήσαμε, μισήσαμε, δημιουργήσαμε, συγκρουστήκαμε, ποτίσαμε τους τοίχους και τους δρόμους με τη λύπη και την οργή μας. Αργήσατε, αργήσατε πάρα πολύ.
Συναντηθήκαμε ήδη.
