Ιογενές ημερολόγιο 1-Wu Ming
Ιογενές ημερολόγιο
Οι μέρες του κορονοϊού στη Μπολόνια (22-25 Φλεβάρη 2020)
Ο πρόλογος και η μετάφραση δημοσιεύονται υπό την ευθύνη των φίλων των παλιών εργοστασίων σε Νάπολη, Τουλούζη και Θεσσαλονίκη
Το pdf μπορεί να βρεθεί εδώ.
Το κείμενο αυτό αποτελεί μετάφραση από τα Ιταλικά του πρώτου Ιογενούς Ημερολογίου που γράφτηκε από τους WuMing στα τέλη του Φλεβάρη. Αποτελεί λοιπόν, μία προσπάθεια να περιγραφούν οι πρώτες ημέρες μετά το ξέσπασμα του κορονοϊού (22-25 Φλεβάρη) στην πόλη της Μπολόνια και ο αντίκτυπος των κρατικών απαγορεύσεων στους κατοίκους της. Αποφασίσαμε να μεταφράσουμε το Ιογενές Ημερολόγιο σε προγενέστερο χρόνο λόγω του λογοτεχνικού και καθημερινού ύφους που το διατρέχει, περιγράφοντας στιγμές της καθημερινότητας στην πόλη της Μπολόνια επί κορονοϊού, αλλά καθυστερήσαμε την δημοσίευση του εξαιτίας κάποιων προβληματισμών.
Σε πολιτικό επίπεδο το κείμενο έχει ενδιαφέρον καθώς προσπαθεί να αναδείξει τις αντιφάσεις των κρατικών μέτρων σε σχέση με τη διαχείριση της επιδημίας. Παρά τον ισχυρισμό ότι τα μέτρα προσανατολίζονται στην προστασία του πληθυσμού, βλέπουμε ότι η προστασία είναι επιλεκτική, καθώς τα εργοστάσια και άλλοι χώροι εργασίας παρέμεναν ανοιχτά ενώ ταυτόχρονα κάθε χώρος πιθανής κοινωνικής συναναστροφής σφραγίστηκε νωρίτερα από οποιαδήποτε επιχείρηση. Ταυτόχρονα, επισημαίνεται ότι τα κρατικά μέτρα στοχεύουν στην αυστηροποίηση του ελέγχου και όχι στην ενίσχυση του δημοσίου συστήματος υγείας, το οποίο υπολειτουργεί λόγω των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και των ιδιωτικοποιήσεων. Επιπλέον, το κείμενο των WuMing προσπαθεί να αναδείξει τη σύνδεση των επιπτώσεων του ιού με το οικολογικό ζήτημα και τις επιπτώσεις που θα έχει ο ιός στην ήδη επιβαρυμένη υγεία των κατοίκων της πόλης λόγω της εκτεταμένης βιομηχανικής μόλυνσης.
Παρόλα αυτά, αναγνωρίζουμε ότι το κείμενο των WuMing έχει και αρκετά προβληματικά στοιχεία. Ορισμένα από αυτά μπορεί και να οφείλονται στο γεγονός ότι γράφτηκε στην αρχή της εξάπλωσης της επιδημίας στην Ιταλία και η ανάλυσή τους έχει σε μεγάλο βαθμό διαψευστεί από τα ίδια τα γεγονότα. Οι συγκρίσεις με την εποχική γρίπη είναι πλέον άστοχες, αν όχι και επικίνδυνες. Στο κείμενο των WuMing αναφέρεται πως στην Ιταλία μόνο, πεθαίνουν 8000 άτομα τον χρόνο από την εποχική γρίπη. Όταν γράφτηκε το κείμενό τους, οι νεκροί του COVID-19 στην Ιταλία ήταν μόλις 7. Ένα μήνα μετά, ο αριθμός των νεκρών έφτασε τους 12000 και συνεχίζει να αυξάνεται. Όσον αφορά την κριτική των WuMing στο μέτρο του κλεισίματος των σχολείων, καθώς τα παιδιά φαίνεται να έχουν σχεδόν ανοσία στον ιό, αφενός μας φαίνεται προβληματική και αφετέρου έχει δυστυχώς διαψευστεί. Ενώ είναι ακόμα γεγονός πως η συντριπτική πλειοψηφία των θυμάτων είναι πάνω από 60 χρονών και στις περισσότερες περιπτώσεις έχουν ήδη επιβαρυμένη υγεία, πλέον υπάρχουν και πολύ νεότερα θύματα στην Ευρώπη, αλλά και στην Αμερική, για παράδειγμα πρόσφατα πέθαναν ένα αγόρι 14 χρονών στην Πορτογαλία και μια έφηβη 16 χρονών στη Γαλλία. Επιπλέον, τα παιδιά μπορεί στις περισσότερες περιπτώσεις να μην εμφανίζουν συμπτώματα, αλλά μπορούν να είναι φορείς του ιού και να τον μεταδώσουν σε ενήλικες. Μάλιστα, καθώς δεν εμφανίζονται συμπτώματα, τα παιδιά συνεχίζουν κανονικά να πηγαίνουν στο σχολείο και μετά στις οικογένειές τους, στους παππούδες και στις γιαγιάδες κλπ. Σε έναν κοινωνικό σχηματισμό όπου οι παππούδες έχουν σημαντική θέση στην ανατροφή των παιδιών, βλέπουμε πόσο γρήγορα μπορεί να μεταδοθεί ο ιός στην περίπτωση της κανονικής λειτουργίας των σχολείων. Τέλος, στο κείμενο παρουσιάζεται με αυτοπεποίθηση η αναγνώριση και η κριτική των κινήσεων του κράτους από τους πολιτικοποιημένους, αψηφώντας τους κινδύνους που μπορεί να έχει ο ιός σε ένα κομμάτι του πληθυσμού. Η αναζήτηση των μασκών κριτικάρεται ως μικροαστική πράξη, όσων υπακούν στις επιταγές του κράτους. Ωστόσο, παραβλέπεται το γεγονός ότι η προσπάθεια προφύλαξης μπορεί να αποτελεί προσπάθεια προστασίας της ίδιας τους της ζωής, ειδικά σε μία αβέβαιη συνθήκη που πλήττεται –σε ιατρικό, αλλά και οικονομικό επίπεδο– ένα μεγάλο μέρος του προλεταριάτου. Παρόλα αυτά δεν χρειάζεται να συνεχίσουμε την επιχειρηματολογία σε σχέση με αυτή τη λογική του κειμένου, καθώς οι ίδιοι οι αγώνες των πιο υποτιμημένων κομματιών του προλεταριάτου της Ιταλίας (σε αυτή την περίοδο), έχουν ήδη απαντήσει μέσα από την κίνησή τους∙ μέσα από το κλείσιμο των χώρων εργασίας τους, μέσα από τις προσπάθειες για πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αλλά και μέσα από τις προσπάθειες άρσης του περιορισμού τους σε φυλακές και σε κέντρα κράτησης.
