ΚΥ 13.6 18.30 | Βιβλιοπαρουσίαση-συζήτηση: Endnotes – We Unhappy Few
Βιβλιοπαρουσίαση-συζήτηση: Endnotes – We Unhappy Few απο τα εγχειρήματα Αντίθεση / coghnorti / Shibboleth
Αυτό είναι ένα κείμενο για το εμείς. Ποιοι νομίζουμε ότι είμαστε; Πώς κατανοούμε αυτό που κάνουμε; Φυσικά, αναφερόμαστε σε ένα ευρύτερο εμείς του οποίου τα όρια παραμένουν απροσδιόριστα. Αυτό το κείμενο επιχειρεί να ερευνήσει ταυτόχρονα δύο κατευθύνσεις. Στη μία κατεύθυνση βρίσκονται τα ομαδικά φαινόμενα τα οποία θα παράγουν τον κομμουνισμό – αυτό είναι ξεκάθαρα το επίπεδο της ταξικής πάλης και των κοινωνικών κινημάτων, των μαζικών απεργιών, των καταλήψεων, των συνελεύσεων, των ταραχών, των εξεγέρσεων και τελικά των επαναστάσεων και της κομμουνιστικοποίησης. Στην άλλη κατεύθυνση βρίσκεται η εμπειρία της συμμετοχής σε μια μικρή ομάδα, λιγότερο ή περισσότερο τυπικά οργανωμένη, η οποία προσανατολίζεται κυρίως προς τη σκέψη περί του καπιταλισμού και του πραγματικού κινήματος για το ξεπέρασμά του.
Μετά την εκδήλωση θα υπάρχει μπαρ οικονομική ενίσχυσης της δομής.
Απόσπασμα από τον πρόλογο των μεταφραστών:
“Το κείμενο «We Unhappy Few»1 του περιοδικού Endnotes2 που παρουσιάζουμε σκοπεύει να συμβάλει σε μια ευρύτερη συζήτηση που αφορά το πώς διαμορφωνόμαστε, υπάρχουμε και σκεφτόμαστε -τους εαυτούς μας και τους άλλους- όσοι/ες συμμετέχουμε στο ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα.
…
Διαβάζοντας το κείμενο βλέπουμε να εκφράζονται προβληματισμοί, αδιέξοδα και προτάσεις που όλοι μας έχουμε βιώσει στην πολιτική μας δράση. Εμπειρίες που όλες μας έχουμε αλλά για τις οποίες σπάνια μιλάμε: για το πώς διαμορφωνόμαστε σαν υποκείμενα κατά τη διάρκεια της συμμετοχής μας στους αγώνες, πώς απομακρυνόμαστε από αυτούς προκειμένου να διαφυλάξουμε την εσωτερική -ατομική ή συλλογική- μας συνοχή, για το πού συμβάλλει αυτή η συμμετοχή στο ξεπέρασμα των καπιταλιστικά διαμορφωμένων ατομικών ορίων και πού παρεμποδίζουν αυτά τα όρια τη δράση μας. Όπως αναφέρει το κείμενο: «η κριτική των καπιταλιστικών κοινωνικών σχέσεων εμπεριέχει συγχρόνως την κριτική των εαυτών μας και των κατηγοριών μέσω των οποίων αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας και αντιστρόφως».Το θεωρούμε μια αφορμή «καλής συζήτησης», δηλαδή μιας συζήτησης που βασίζεται και αποσκοπεί στην αμοιβαία αναγνώριση, στην αποδοχή ότι οι σκέψεις μας και τα συναισθήματά μας αποτελούν συνέχιση μιας αέναης συλλογικής συζήτησης, στο ξεπέρασμα του διαχωρισμού και της ατομικής ή συλλογικής περιχαράκωσης. Αναλογιζόμενοι ότι αυτή η περιέργεια απέναντι στους εαυτούς μας και τους άλλους είναι προϋπόθεση του κομμουνισμού, και άρα μέρος της πραγματικής κίνησης που καταργεί την υπάρχουσα κατάσταση πραγμάτων, εκδίδουμε το παρόν βιβλίο ως έναυσμα για να σκεφτούμε ό,τι συνήθως μένει εκτός της σκέψης. ”
