Η Eldorado δεν θα φύγει ποτέ…
Η ELDORADO ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΕΙ ΠΟΤΕ…
…όσο τα κινήματα μένουν θεατές στα επικοινωνιακά παιχνίδια μεταξύ εταιρείας και ελληνικού κράτους (γιατί τι άλλο είναι η προσφυγή στη διαιτησία και το κρυφτούλι του «στη δίνω/δεν στη δίνω την άδεια», αν όχι άλλος ένας τρόπος πίεσης και διαπραγμάτευσης των όρων, με τους οποίους θα προχωρήσει η εξόρυξη;)
…όσο η λέξη «ανάπτυξη» συνεχίζει να λειτουργεί ως ένας μηχανισμός πειθάρχησης, γέννησης προσδοκιών και ενσωμάτωσης στην κυρίαρχη πραγματικότητα (γιατί όταν μιλάνε για ανάπτυξη, μιλάνε για καπιταλιστική ανάπτυξη, δηλαδή εννοούνε τη διαδικασία, με την οποία το χώμα, το νερό, τα σώματά μας, οι διανοητικές μας ικανότητες και τα συναισθήματά μας θα αξιοποιηθούν κατάλληλα, ώστε να αποφέρουν όλο και μεγαλύτερο κέρδος στα αφεντικά μας).
…όσο επιτρέπουμε στο κεφάλαιο να διασπά και να κατακερματίζει τις κοινότητές μας μέσω της καταστολής και της εξαγοράς, οδηγώντας ολόκληρα κομμάτια της εργατικής τάξης να ταυτίζουν το συμφέρον τους με το συμφέρον των αφεντικών τους (γιατί, αν υπάρχει ένα όνομα για τον ρόλο που έχουν αναλάβει οι μεταλλωρύχοι της Ελληνικός Χρυσός, αυτός είναι «τα σκυλιά των αφεντικών»: γαβγίζουν άγρια όσους πλησιάζουν το εργοτάξιο, δαγκώνουν όταν είναι πολλά μαζί, ξερογλείφονται όταν τα αφεντικά τους τούς πετάξουν κάνα κόκκαλο, είναι πιστά, και ποτέ δεν δαγκώνουν το χέρι που τους ταΐζει).
…ΑΝ ΔΕΝ ΒΑΛΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΕΝΑ ΧΕΡΑΚΙ
Κι όταν λέμε «εμείς», εννοούμε όλους αυτούς κι αυτές που δεν τσιμπάνε από εξαγγελίες για «εναλλακτικές» εξορύξεις ή για εκμετάλλευση των φυσικών πόρων προς όφελος της πατρίδας έναντι των ξένων επενδυτών. Η ανάπτυξη δεν υπόσχεται τίποτε άλλο πέρα από τον διαχωρισμό των πληθυσμών με τη γη, τη βίαιη προλεταριοποίηση, τη στρατιωτικοποίηση της εργασίας και της ζωής, την εμπέδωση της κανονικότητας. Πίσω από τις υποσχέσεις για νέες θέσεις εργασίας, επενδύσεις και εξορθολογισμό της παραγωγικής διαδικασίας, δεν κρύβεται τίποτε άλλο από την ίδια την ιδεολογία του κεφαλαίου: δεν μπορεί να υφίσταται κάτι, εκτός κι αν αυτό το «κάτι» αποφέρει κέρδος. Κι εμείς δεν μπορούμε να υπάρχουμε, παρά σαν κομμάτια ενός κόσμου αχαλίνωτης εκμετάλλευσης, παραγωγής και κατανάλωσης.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΥΞΗ ΧΡΥΣΟΥ
Τα πείσματα ελληνικού κράτους/Eldorado δεν αποσκοπούν μόνο στην επίλυση ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών. Αποσκοπούν και στην παράλυση του ίδιου του αγώνα και του κινήματος αλληλεγγύης που γεννήθηκε. Την ίδια στιγμή που το σόου της αδειοδότησης μάς θέλει θεατές, κάποιοι άλλοι αντιμετωπίζουν ακόμα κατηγορίες γιατί συμμετείχαν στον αγώνα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού. Είμαστε δίπλα τους και επιμένουμε να φωνάζουμε ότι όποιος αντικαθιστά τον αγώνα με την ανάθεση, όποιος σέρνεται πίσω από θεσμικές ελπίδες ή εντυπωσιάζεται από ατάκες ξεπεσμένων αριστερών αγωνιστών, δίνει τη χαριστική βολή σε ένα κίνημα που ανάγκασε το κράτος να το αντιμετωπίσει με πρωτοφανή μέσα. Κι όσο γι’ αυτούς που ανάγουν το «ιερό δικαίωμα στην εργασία» ως ύψιστο αγαθό και μοναδικό περιεχόμενο της ζωής τους, ξεχνάνε ότι τη στιγμή που θα θεωρήσουμε το μεροκάματο (δηλαδή την πάλη για επιβίωση) σαν τη «θεσούλα ΜΑΣ», την «ιδιοκτησία ΜΑΣ», θα είναι και η στιγμή που θα αντικρίζουμε τους γύρω μας σαν εν δυνάμει εχθρούς, ανταγωνιστές που εποφθαλμιούν την ατομική μας επιτυχία και ευτυχία, αντιπάλους σε μία αρένα που εκτείνεται από τους εργασιακούς χώρους μέχρι τα διαμερίσματα που μένουμε. Και στην αρένα αυτή τα λιοντάρια βρίσκονται στις εξέδρες και κοιτάνε.
