Sorolop 4 / περιοδικό ανατρεπτικών προθέσεων
Editorial
Σαλονίκη 2018, χειμώνας, όχι πολύ βαρύς (ακόμα τουλάχιστον), αλλά η
υγρασία ήδη τσακίζει κόκκαλα.
Άλλο ένα τεύχος, αυτή τη φορά λίγο μεγαλύτερο, κάποια κείμενα πιο
πολύπλοκα και δυσανάγνωστα, άλλα πιο απλά, τουλάχιστον όμως βάλαμε και
κάτι σαν ποίημα στο οπισθόφυλλο…. Ο τίτλος πάντως παραμένει ίδιος.
Σορολόπ λοιπόν, λέξη τουρκικής προέλευσης, για να μας θυμίζει κάτι απ’
τους μουσουλμάνους κατοίκους που εκδιώχθηκαν το 1920 από την πόλη της
Θεσσαλονίκης προκειμένου να παρελαύνει ανενόχλητο το ελληνικό κεφάλαιο.
Σορολόπ λοιπόν, που σημαίνει τεμπελιά.
Τεμπελιά λοιπόν, γιατί θέλουμε να δουλεύουμε με τους χρόνους μας και να
φεύγουμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα μακριά από τη δουλειά. Γιατί
νιώθουμε ότι αυτός ο χρόνος που εργαζόμαστε ή είμαστε στις σχολές μας
είναι χαμένος, παρά το γεγονός ότι μας παρέχει τα μέσα για να καλύπτουμε
τις ανάγκες μας ή την ελπίδα ότι θα δουλεύουμε με καλύτερους όρους στο
μέλλον.
Χαμένος λοιπόν, όχι γιατί βαριόμαστε που ζούμε και δεν θέλουμε να
κουνάμε απ’ τον καναπέ, αλλά γιατί έχουμε καλύτερα πράγματα να κάνουμε!
Όπως τις φορές στη δουλειά που ξεκλέβουμε λίγο χρόνο για να στείλουμε
ένα μήνυμα στο κινητό ή για να πούμε μια κουβέντα με τον συνάδελφό μας.
Όπως το να συναντηθούμε με τους γύρω μας και να δημιουργήσουμε από
κοινού από ένα κείμενο/μια αφίσα έως ένα φαγητό για όλους μας είτε μία
ταινία για περισσότερους. Όπως το να χαρούμε και να κλάψουμε, χορεύοντας
και πίνοντας (και μη), να θυμώσουμε, αλλά και να ονειρευτούμε στιγμές
που μας ταξιδεύουν πέρα από αυτό τον κόσμο.
Σ’ αυτόν τον κόσμο, όμως, που τα πάντα υπολογίζονται με βάση το χρήμα,
δεν αρκούν μόνο αυτά. Δεν ζούμε σε κάποια απομονωμένη φούσκα. Πολλές
φορές γεμίζουμε με χαρά τις στιγμές που κοιτάζουμε τους γύρω μας στο
λεωφορείο σε αυτές τις ατελείωτες άχαρες διαδρομές και νιώθουμε λιγότερο
φόβο καθώς ξέρουμε ότι κάποιοι από αυτούς δεν θα πληρώσουν εισιτήριο,
όπως και εμείς. Γεμίζουμε από τις στιγμές που κάνουμε νοήματα στους
συναδέλφους μας για να φύγουμε πιο νωρίς από τη δουλειά, και πολύ
περισσότερο από τις στιγμές που το καταφέρνουμε όλοι μαζί. Τις στιγμές
που απομονώνουμε έναν ρατσιστή στη γειτονιά ή βρίζουμε έναν μαλάκα που
μας κοιτάζει σφυρίζοντας λες και θα μας ξυπνήσει κάποιο ζωώδες θηλυκό
ένστικτο. Τις στιγμές που συναντιόμαστε σε μία απεργία που έχει καλεστεί
από μας, σε ένα αυτοοργανωμένο καφενείο χωρίς αντίτιμο, σε ένα σχολείο
που έχει κλείσει από αυτούς που είναι κλεισμένοι μέσα σε τάξεις και
βαριούνται μέχρι θανάτου.
Ψάχνουμε λοιπόν όλες αυτές τις στιγμές που θα αναγνωρίσουμε όσους και
όσες μοιραζόμαστε κάποιες κοινές ανάγκες και αισθήσεις. Ανάμεσα στη
μιζέρια και την απογοήτευση, να βρούμε όσα μας ενώνουν χωρίς να
χρειαστεί να αποκρύψουμε τις διαφορές μας. Να θυμηθούμε τα σπασμένα
γυαλιά που ξεπήδησαν στις οθόνες μας από την Ομόνοια, να ακούσουμε για
τη νέα κατάληψη σχολείου που έγινε στην παρακάτω γειτονιά ενάντια στον
εθνικισμό, να μιλήσουμε για τους μετανάστες που πεθαίνουν στα σύνορα,
αλλά και να βρεθούμε εν τέλει με όσους βρίσκονται στην πόλη για να
αγωνιστούμε από κοινού ενάντια σε έναν κόσμο που συνεχίζει να μετράει
τις ζωές με τους όρους του χρήματος. Γιατί μπορούμε να κάνουμε αυτό που
η φαντασία μάς επιτρέπει.
Υ.Γ. Αν είσαι περίεργος/η να δεις ποιοι είναι αυτοί που δηλώνουν
περήφανα τεμπέληδες στους καιρούς της έντασης, του τρεξίματος και του
κόπου, η συνέλευσή μας είναι ανοιχτή και δημόσια, κάθε Τρίτη στις 20:00,
στην κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ (Ομήρου και Περδίκα γωνία, Κάτω Τούμπα).
Εκεί συζητάμε ισότιμα, χωρίς ιεραρχίες ή αποκλεισμούς, μαθαίνουμε να
ακούμε ο ένας την άλλη, να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και να σχεδιάζουμε
τις δικές μας απαντήσεις στη συνολική επίθεση που δεχόμαστε σαν
εκμετευαλλευόμενοι κι εκμεταλλευόμενες, στο σπίτι, στη δουλειά, στο
σχολείο, στον δημόσιο χώρο. Δεν γουστάρουμε κόμματα, media κι αρχηγούς,
έχουμε κερδίσει τόσα χρόνια τη δυνατότητα να μιλάμε εμείς οι ίδιοι για
τους εαυτούς μας και να μη χρειαζόμαστε την καθοδήγηση κανενός φωστήρα.
Στον ίδιο χώρο υπάρχει και μία δανειστική βιβλιοθήκη κι ένα κινηματικό
βιβλιοπωλείο που ανοίγουν κάθε Τρίτη 19:00-20:00 και κάθε Παρασκευή
19:00-22:00. Εκεί να δείτε διάβασμα και συζητήσεις που πέφτουν!
Για όλα τα υπόλοιπα, συναυλίες και πολιτικές εκδηλώσεις,
βιβλιοπαρουσιάσεις και προβολές ταινιών, συντροφικές κουζίνες και
θεατρικές παραστάσεις, υπάρχει ένα site (yfanet.espivblogs.net), στο
οποίο αυτά ανακοινώνονται, όπως και στις αφίσες που γεμίζουν τους
τοίχους της πόλης. Αλλά θυμηθείτε: μόνοι μας δεν μπορούμε να κάνουμε
τίποτα, η δύναμη μας βρίσκεται στις σχέσεις μας, στις δυνατότητες
συνάντησης και μοιράσματος σκεπτικών. Ας βρούμε τα περάσματα…
pdf: SOROLOP4 WEB
