Η υγειονομική, η οικονομική και η κοινωνική κρίση είναι το ίδιο πράγμα

Αυτές οι θέσεις καταγράφηκαν στο λογαριασμό twitter του συντροφικού blog Carbure (https://carbureblog.com/). Στη συνέχεια συνδέθηκαν ως ενιαίο κείμενο στο σάιτ DES NOUVELLES DU FRONT (http://dndf.org/). Μεταφράσηκαν στα αγγλικά από prole wave από το Λος Άντζελες (https://prolewave.noblogs.org/). Τέλος μεταφράστηκαν στα ελληνικά από τις φίλες και τούς φίλους των παλιών εργοστασίων σε Τουλούζη, Νάπολη και Θεσσαλονίκη. 

Μπορείτε να κατεβάσετε το κείμενο σε pdf: Η υγειονομική, η οικονομική και η κοινωνική κρίση είναι το ίδιο πράγμα

Η υγειονομική, η οικονομική και η κοινωνική κρίση είναι το ίδιο πράγμα

1. Αν αυτή υγειονομική μόλις ξεκίνησε, αυτό που είναι ακόμα πιο τρομακτικό είναι ότι αυτή η κρίση που ονομάζεται “οικονομική” δεν διαχωρίζεται από την κρίση της υγείας: η υγειονομική κρίση εξαρχής είναι εξίσου μία οικονομική κρίση.

2. Οικονομική κρίση από την έλλειψη βασικών αγαθών που θα μπορούσαν να την επιβραδύνουν· από την έλλειψη υλικών και ανθρώπινων πόρων· από το κενό μεταξύ των τάξεων, όπως και μεταξύ των πλούσιων και των φτωχών χωρών· από τα προβλήματα που προκαλεί όπως και από τα μέσα που εφαρμόζονται για να τα λύσουν.

3. Το μαζικό πέταγμα εργατών στην ανεργία, η επιβράδυνση της παραγωγής και της κυκλοφορίας των εμπορευμάτων, μας δείχνουν ότι ο καπιταλισμός ταυτίζεται απόλυτα με την κοινωνία, και οι σχέσεις που αποκαλούνται οικονομικές αποτελούν το σύνολο της κοινωνικής ζωής.

4. Η κυκλοφορία της αξίας δεν είναι τίποτα παραπάνω από το σύνολο των κοινωνικών μας αλληλεπιδράσεων και όλη η τηλεργασία στον κόσμο δεν αποτελεί υποκατάστατο για την παραγωγή, την κυκλοφορία και την πώληση εμπορευμάτων από εργάτες με φυσική υπόσταση, που μπορούν να αρρωστήσουν.

5. Η διαχείριση της κρίσης από το κράτος υπογραμμίζει τον ρόλο του στην εύρυθμη λειτουργία του κεφαλαίου: όπως και στο 2008, οι κρατικές δυνατότητες για κεντρική διαχείριση και σχεδιασμό μπορούν σε οποιαδήποτε στιγμή να τραβήξουν τον καπιταλισμό από τους “νόμους” της αγοράς και του ανταγωνισμού.

6. Χωρίς το κράτος, το κεφάλαιο θα κατάρρεε, αλλά το ίδιο το κράτος είναι μόνο η αντικειμενοποίηση των ταξικών σχέσεων του κεφαλαίου. Το προλεταριάτο είναι μονίμως σαν μπαλάκι μεταξύ των δύο: μια μέρα άνεργη, μερικές φορές ψηφοφόρος, μια άλλη μέρα προσωρινή εργάτρια, ένα δάνειο που πρέπει να πληρωθεί, κρατικά επιδόματα.

7. Το κράτος θα εξορθολογίσει την οικονομική δραστηριότητα – σύμφωνα με τα κοινά συμφέροντα κράτους και κεφαλαίου – για να την προστατεύσει. “Τίποτα δεν θα είναι όπως πριν” σημαίνει ότι “όλα θα είναι τα ίδια, αλλά χειρότερα”.

8. Το κράτος θα σχεδιάσει και θα κάνει ενέσεις ρευστότητας, χωρίς κανένας στην Αριστερά να αναρωτηθεί ποια είναι η σύνδεση αυτής της ρευστότητας με την περίφημη “πραγματική οικονομία”, αν το τύπωμα χρημάτων είναι μία λύση, και ποια είναι διαφορά μεταξύ μιας κεντρικής τράπεζας και μιας απλής τράπεζας.

9. Τα χρήματα μπορούν να μετατραπούν σε κάτι μαγικό ξανά, και όταν είναι να σωθεί το κεφάλαιο, πλασάρονται ως το απόλυτο φετίχ: το κοινό καλό, η κοινότητα, ακόμα και η ανθρωπότητα. “Η ανθρωπότητα” αποτελεί την χαριστική βολή της αστικής τάξης.

10. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, στην καλή Κεϋνσιανή θεωρία, αυτή η ανάληψη της ευθύνης από το κράτος δεν πρόκειται να διαρκέσει για πάντα, τα κράτη δεν έχουν ξαφνικά στραφεί προς τον σοσιαλισμό – εκτός από εκείνο το “σοσιαλισμό” που αποτελεί μόνο μία προσαρμοστικότητα της εκμετάλλευσης.

11. Η εθνικοποίηση είναι ένας δρόμος, ανάμεσα σε άλλους, για να εξασφαλιστεί ότι το έλλειμμα των ιδιωτικών εταιριών θα απορροφηθεί από την συνολική οικονομική δραστηριότητα, κάτω από την επίβλεψη του Κράτους. Ιδιωτικό ή δημόσιο, στους καιρούς της αισιοδοξίας ή υπό την εγγύηση του Κράτους, το κεφάλαιο πρέπει να συνεχίσει την κυκλοφορία του.

12. Όλοι και όλες γνωρίζουμε το παλιό ρητό: “Ιδιωτικοποίηση των κερδών, κοινωνικοποίηση των οφειλών”. Αλλά σε αυτή την περίπτωση η “κοινωνικοποίηση” σημαίνει απλά ότι το ένα τμήμα της αστικής τάξης έρχεται για να διασώσει το άλλο, και τα προκαταβολικά χρήματα είναι, όπως πάντα, υποστηριζόμενα από την υπόσχεση των μελλοντικών κερδών.

13. Δεν υπάρχει καμία αντίφαση μεταξύ αυτού που συμβαίνει τώρα και την επιστροφή στους “κανονικούς” νόμους της αγοράς και του ανταγωνισμού· οι “οικονομικοί” νόμοι θα εφαρμοστούν και πάλι και τα χρέη θα πρέπει να πληρωθούν ξανά και ξέρουμε το πώς και από ποιους.

14. Θα πληρώσουμε γι’ αυτή την κρίση, γιατί ως κοινωνική κρίση, είναι και δική μας. Έχουμε ήδη αρχίσει να πληρώνουμε.

15. Η οικονομική κρίση δεν θα ακολουθήσει την υγειονομική· η οικονομική κρίση έχει ήδη ξεκινήσει και δεν θα σταματήσει με το τέλος της πανδημίας, όπως ούτε και οι ταραχές και οι εξεγέρσεις που ξεκινάνε τώρα πρόκειται να τελειώσουν, κάτι που είναι η λογική συνέπεια της κρίσης. Ο περιορισμός της μιζέριας είναι αδύνατος.

16. Το να κάνουμε την κρίση να μην είναι πλέον δικιά μας, αλλά του κεφαλαίου, είναι ο μόνος τρόπος διεξόδου από τους φαύλους κύκλους των κρίσεων. Η παγκόσμια επανάσταση είναι τόσο πιθανή όσο και η παγκόσμια κρίση, και όπως και η παγκόσμια κρίση, παρουσιάζεται σαν μια καταστροφή.