Να ρίξουμε τα νοίκια μπας και καταφέρουμε να τη βγάλουμε
Η αλήθεια είναι ότι η αύξηση των ενοικίων, συνδυαστικά με τους μισθούς που συνεχώς μειώνονται (για όσες & όσους “τυχερές/ους” από εμάς εργάζονταν), ήδη πριν το ξέσπασμα της επιδημίας του κορονοϊού, μας είχαν φέρει σε μια κατάσταση όπου δυσκολευόμασταν όλο και περισσότερο να ξεπληρώσουμε το νοίκι και τους λογαριασμούς μας. Λίγο η τουριστικοποίηση της πόλης και το airbnb, λίγο η κυριλοποίηση των γειτονιών, λίγο οι δήμαρχοι με τα προτζεκτάκια αναβάθμισης του κέντρου και το ταυτόχρονο πέταμα εκτός αυτού των πιο υποτιμημένων από εμάς, μα πάνω απ’ όλα η προσπάθεια των ιδιοκτητών να εκμαιεύσουν όσο το δυνατόν περισσότερο κέρδος, έχουν ανεβάσει τα ενοίκια στα ύψη, και έχουν φέρει το ζήτημα της στέγασης ξανά στο επίκεντρο.
Αν μας ήταν, λοιπόν, ήδη με την προηγούμενη συνθήκη δύσκολο να ανταπεξέλθουμε στην πληρωμή των ενοικίων μας, μέσα στη συνθήκη που βιώνουμε σήμερα, όπου οι περισσότεροι/ες από εμάς είτε δεν θα δουλεύουμε για κάποιο διάστημα, είτε απολυθήκαμε, είτε οι μισθοί μας μειώθηκαν κατά 50%, μας φαίνεται αδιανόητο να καταφέρουμε να τα βγάλουμε πέρα με τον καθημερινό εκβιασμό του ενοικίου.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει οτι το επίδομα των 800 ευρώ (533 το μήνα) αλλά και η μείωση του 40% στα ενοίκια θα ‘ναι η σωτηρία μας. Πως ακριβώς όμως θα καλυφθούν ενοίκιο, λογαριασμοί, τρόφιμα κτλ. με 533 ευρώ, τα οποία δεν ξέρουμε καν αν θα ξαναπάρουμε τον επόμενο μήνα; Και ας μην ξεχνάμε ότι η συγκεκριμένη ρύθμιση ισχύει μόνο για αυτούς και αυτές, των οποίων οι συμβάσεις εργασίας αναστάλησαν λόγω της επιδημίας. Καθώς η ρύθμιση δεν ισχύει για όλους αυτούς που αναγκάζονταν να δουλεύουν μαύρα, που τα αφεντικά δεν τους κολλούσαν ένσημα. Δεν ισχύει για αυτές που δουλεύουν με μπλοκάκι, για αυτούς που ήταν ήδη άνεργοι ή αυτές που δεν έχουν χαρτιά. Δεν ισχύει επίσης και για όλους αυτούς που συνεχίζουν να δουλεύουν με μειωμένο στο μισό (ή και λιγότερο) τον ήδη πετσοκομμένο μισθό τους.
Ποια είναι η λύση; Σίγουρα δεν είμαστε καθόλου πρόθυμοι, ούτε να μας πετάξουν έξω από τα σπίτια μας, ούτε και να επιστρέψουμε τρέχοντας πίσω στον θεσμό της οικογένειας για να σωθούμε. Ενώ το κράτος μάς καλεί τη λύση στα προβλήματά μας να τη δώσουμε ο καθένας μόνος του, εμείς επιλέγουμε να την ψάξουμε από κοινού. Να αγωνιστούμε συλλογικά ώστε να φέρουμε τα ενοίκια στα μέτρα των δυνατοτήτων μας. Να συναντηθούμε ούτως ώστε να διεκδικήσουμε μαζί μειώσεις ενοικίων ή και να σταματήσουμε να πληρωνουμε νοίκι για όσο καιρό αυτή η συνθήκη μας έχει αφήσει άφραγκες. Να ξαναφέρουμε στο προσκήνιο τον παραλογισμό που μας αναγκάζει να πληρώνουμε για να έχουμε κάπου να ζήσουμε, ενώ ταυτόχρονα χιλιάδες άδεια σπίτια ρημάζουν στο χρόνο (περιμένοντας να τα καταλάβουμε συλλογικά θα προσθέταμε). Να σταθούμε συλλογικά απέναντι στους ιδιοκτήτες και το νομικό οπλοστάσιο που τους προσφέρει απλόχερα το κράτος. Να αρνηθούμε μια συνθήκη που θέλει τον μισό μας μισθό να φεύγει στο νοίκι και τον άλλο μισό σε λογαριασμούς και supermarket. Να μην ζήσουμε με την ψυχή στο στόμα, για το αν θα καταφέρουμε να βγάλουμε και αυτόν τον μήνα. Να μην συνηθίσουμε στο “έτσι έχουν τα πράγματα”. Γιατί…
..όταν μειώνονται οι μισθοί, πρέπει να μειώνονται και τα ενοίκια.
..όταν κόβονται οι μισθοί, πρέπει να κόβονται και τα ενοίκια.
ΝΑ ΠΕΣΟΥΝΕ ΤΑ ΝΟΙΚΙΑ
μέχρι τότε…ΝΑ ΤΑ ΡΙΧΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ
e-mail επικοινωνίας contact@yfanet.net
